Drewe Schouten (72): Molenaar in hart en ziel!
Voor we ons in het kantoortje installeren, gaan Drewe Schouten en ik naar de omloop van koren- en pelmolen “Fortuna” om wat foto’s te maken. Drewe vertelt honderduit over houtbewerking gereedschap, kleuren van de molen en een neus voor het weer. “Kijk, een kring om de zon…” Portret van een gedreven molenaar:

foto 2009

Drewe Schouten is in december 1943, middenin de bezettingsperiode, geboren in de Anna Paulownapolder, in de kop van Noord-Holland “onder de muziek van bommen en granaten, de verloskundige durfde het huis niet uit!. Den Helder werd op dat moment gebombardeerd. Drewes vader was hoofd technische dienst van het Waterschap, “wegen, bruggen, bomen….Een selfmade man, belandde door noeste vlijt en zelfontwikkeling op het niveau van een ingenieur.”  Drewe heeft Groninger roots via moeders kant met namen als Drewe Hoexum, Drewes Pietersz. Teisman en Sirp Allersma (“zijlrechter te Aduarderzijlen”) in de familiegeschiedenis. Drewe, heel vroeger dus Drewes (van Andreas)… Van ingrijpend belang was de ziekte die zich in 1951 openbaarde bij Drewe: “osteomyelitis”, een aandoening van beenmerg en botweefsel. Heupontsteking…. Drewe lag een half jaar in het ziekenhuis, was thuis nog eens anderhalf jaar aan het bed gekluisterd. Het lopen is daardoor blijvend gehandicapt, “vooral nu op latere leeftijd speelt het weer op…” Elke zaterdagmorgen kwam een onderwijzer langs om Drewe bij te spijkeren. Vanaf zijn tiende kon hij weer ‘gewoon’ meedoen met andere kinderen, uitgezonderd sporten. Tijdens zijn bedlegerigheid heeft Drewe veel gelezen en met Meccano en Märklin gespeeld. “Kinderen kwamen bij mij thuis spelen, geen nare gevolgen voor de sociale contacten”. Drewe kon goed leren, de keuze voor de HBS (Den Helder) was vanzelfsprekend. Natuurkunde was favoriet,  Drewe bleek beter in exacte vakken dan in talen. Economie, dat lag hem ook wel. De afstand tussen zijn woonplaats Kleine Sluis en Den Helder werd altijd fietsend afgelegd, zo’n 15 km. Of het moest al barre winter zijn, “je wilde je niet laten kennen!” Als HBS’er vatte Drewe het plan op een fietstocht rondom het IJsselmeer te maken binnen 24 uur! Klokslag 12 uur middernacht (11 juni 1961), na het Wilhelmus op de radio, werd de tocht begonnen, Drewe met één overgebleven fietsmaat. Degelijke Hollandse fietsen, niks geen racekarretjes of all  terrain bikes.. Met de wijzers van de klok mee, eerst naar de Afsluitdijk en daarna Friesland, Overijssel, Veluwerand. Suikerklontjes als voeding… In Elburg begonnen de magen te knorren. Net toen de kerken ingingen, vroegen Drewe en zijn kameraad aan een agent of er in de buurt een café open was. De mond van de agent viel open van verbazing.. Gauw doorfietsen naar Harderwijk, op zondagmorgen in Elburg kon je cafébezoek wel op je buik schrijven… De tocht werd voltooid, om 19.10 uur weer thuis!

Elburg, 11 juni 1961

Drewe ging na de HBS economie studeren aan de Universiteit van Amsterdam (UvA). In 1969 studeerde hij af, kreeg in 1970 een baan bij de Consumentenbond in Den Haag. Vijf jaar  later werd hij docent ‘economie en statistiek’ aan de Hogere School voor Toerisme en Recreatie in Breda. Drewe trouwde in 1969, een studentenhuwelijk (Twee kinderen, in Breda geboren). In 1979 volgde de scheiding. Halverwege de jaren tachtig stapte Drewe over naar de Hogeschool West-Brabant, ook in Breda, als docent ‘informatica’. In zijn vrije tijd was hij vaak zeilend op stap met een studievriend. Tijdens een van de tochten leerde Drewe op Terschelling Anna Mölder kennen, ze trouwden in 1989. Anna woonde in Vaassen, had daar een schoonheidssalon. Drewe verruilde Breda voor Zwolle, ging informatica doceren aan de Hogeschool ‘Windesheim’. Ze kochten een huis in Vaassen. De onderliggende grond bleek ernstig vervuild. Drewe en Anna verhuisden naar het Groninger Haren (1998), zes jaar later naar Noordhorn, ‘Langestraat 6’. In 2005, nog bezig het huis in te richten, zag Drewe de nabije koren- en pelmolen “Fortuna”.
“Laat ik eens een kijkje nemen!” Hij trof onder meer vrijwillig molenaar Klaas Hekker. Binnenkomer: “Kunnen jullie een molenaar gebruiken?!” Antwoord: “Graag!” In 2006 begon Drewe aan zijn molenaarsopleiding, 2 jaar, een dag in de week. In 2008 deed hij examen, op molen “De Wachter” in Zuidlaren. Noordhorn was een gediplomeerde molenaar rijker! Het zat Drewe aanvankelijk niet mee. De wieken van de “Fortuna” bleken verrot, de molen werd stil gezet… Kersverse molenaar Drewe vroeg in Vierhuizen op “De Onderneming” of hij daar mocht draaien. Daarop werd instemmend gereageerd. Draaien daar doet Drewe nog steeds, meestal op zondag. Verder een dag in de week op de “Fortuna”, een tweede dag op de molen is klusdag. “Draaien in Noordhorn op zondag? Nee, dat zit er nog niet in…” ‘Molen Fortuna’, dat is Drewes wereld, daarover kan hij uren vertellen. De sfeer, het geluid, het uitzicht… Het malen van tarwe, het pellen dat nog niet uit de verf komt… Daarvoor is een extra budget nodig van zo’n 10.000 euro… Nee, het meel mag niet commercieel worden verkocht, daarover zijn in de regio afspraken gemaakt. “Klein onderhoud doen we zelf, groot onderhoud komt voor rekening van de gemeente. De samenwerking met de gemeente Zuidhorn is overigens voortreffelijk!” In 2015 bestond de “Fortuna” 125 jaar en dat is ‘groots’ herdacht! De voorbereiding van de herdenking was al enkele jaren te voren begonnen. Ideeën opperen: Een tentoonstelling van vondsten uit de directe omgeving… Aandacht besteden aan de rol van de “molenberg” als Verdugo’s uitkijkpost en uitvalbasis tijdens de  Slag bij Noordhorn (1581). Een artikel in het Dagblad van het Noorden maakte veel los. Bourtanger ‘re’enacters’ wilden de Slag bij Noordhorn komen naspelen. Er kwamen steeds meer steunbetuigingen, en steeds meer ideeën. Hagepreken, kostuums maken, keramische molentjes….. Er kwam een stuurgroep “Schansenkrijg Westerkwartier” waarbij Niezijl werd betrokken. Liefke Knol ging filmen, Meindert Strikwerda creëerde een prachtig stripboek, de tentoonstelling in de molen kwam er ook! “Het werd een gigantisch project!” aldus Drewe, die als projectmanager tevreden terugblikt.“Het grootste project dat ooit in Noordhorn werd ontwikkeld, en dan overdrijf ik niet!”. De stuurgroep, de vele vrijwilligers en eigenlijk heel Noordhorn kunnen terugkijken op een uitzonderlijk evenement.
Drewe woont inmiddels met Anna aan de Borgweg. Kleiner, op iets meer afstand van de molen, onderhoudsarmer. “Maar de molen kunnen we nog steeds zien! En op de fiets ben ik er binnen enkele minuten…”
Noordhorn? “Ik wil hier voorlopig niet weg! De molen nam vroeger een belangrijke plaats in het dorp in, het was het centrum van de gemeenschap!. Dat gevoel, dat streven om het dorp meer bij koren- en pelmolen Fortuna te betrekken, heb ik nog steeds. Daar blijf ik mijn best voor doen!” (JB)

Drewe als zeezeiler

Eerder gepubliceerd in “Noordhorn Nu”, 13e jaargang nr. 6, juni 2016 (Maandelijks orgaan van de Vereniging Dorpsbelangen Noordhorn)