NOORDHORN: School toen, school nu, school straks…. Deel 6: Foto’s woensdag 25 juni 2014

Dinsdag 8 juli 2014 – Blogtijdstip: Plm. 21.15 uur.

Meteen door naar de Oosterweg 9a? Eerst nog even vertellen dat er een werkgroep(je) van Molshoopouders is die een reünie voorbereidt, te organiseren halverwege 2015. Ongetwijfeld komt er in de komende weken, nou ja, na de zomervakantie waarschijnlijk, veel meer informatie. Goed dat er niet zo maar tussen neus en lippen door een eind komt aan het lange, memorabele bestaan van de openbare school in Noordhorn! En heel goed dat daar in ruimere kring aandacht aan wordt geschonken!

Woensdag 25 juni jongstleden.
’s Morgens heb ik gezamenlijke judolessen bijgewoond, daarna ben ik deelgenoot geweest van min of meer de laatste reguliere woensdagmorgen op de school aan de Oosterweg. Alsof het vanzelf sprak….. Heel gewoon, heel bijzonder!
De schoolsleutel krijg ik een dagje te leen, ik ga ’s avonds de confrontatie aan met het lege gebouw. Leeg? Vol herinneringen!

Zelfde beeld als toen ik vanmiddag rond twaalven naar huis ging… Nu is het avondlicht toch anders, het loopt tegen half acht…

Het beeld van de haan, gemaakt door beeldhouwer Willem Valk. Nee, dit is niet de originele plaats waar de haan zijn plekje kreeg, in 1956, bij de opening van deze nieuwe school als opvolger van het gebouw aan de Langestraat. De haan stond aan de zuidkant, in het perk dat er toen lag. De symboliek van de haan? Denk maar aan het woord “wakker”. (Nee, alle insinuaties richting de Rooie Haan etc. raken kant noch wal…)

De eerste kelder, onder ‘het kamertje’ en de vroegere keuken. Opbergplaats van diverse spullen zo te zien, zelfs van zo goed als nieuwe…. Wat hier in de loop der jaren niet allemaal is opgeborgen aan oud-meubilair, Floralia-benodigdheden, gereedschap. Zelfs oud papier! (Toen in de jaren zeventig bij het begin van de oudpapieractie gingen we met een karretje achter particuliere auto’s langs diverse adressen. Wat we ophaalden, ook de lege patatdozen van Sip en Tineke, kwam eerst in de kelder. Na drie acties kon de opbrengst naar de fabriek. Wie het kleine niet eert… Na niet al te lange tijd kwamen er andere oplossingen, oud papier in de kelder mocht niet langer)
Hier zaten ook diverse meters, zoals rechts de gasmeter, achterin rechts. Soms stond het er zo vol, moest je letterlijk een weg banen om de meter af te lezen….

De dieper gelegen verwarmingskelder, waar je kunt komen via de eerste kelder. De techniek stond niet stil, werkte verkleinend. (De kachel die ik in 1972 aantrof, was heel wat groter….) Erg verleidelijk om de ontstane ruimte op te vullen met andere zaken. Rechts de oude Zweedse banken, waarvan meester Dijk zei dat ze uniek waren. Hij drukte me op het hart: “Laat ze je niet door wie dan ook aftroggelen!” Zo te zien is dat dus ook niet gebeurd!

De watermeter, achteraan in de diepste kelder. Nu een nieuw exemplaar, toen een veel moeilijker afleesbare stand (bovendien op zijn kop…). Je kon er destijds haast niet bijkomen en als je er dan in was geslaagd, moest je je in allerlei bochten wringen om te zien wat de meter aangaf…. En dan de stand opschrijven…

De conditie is verslechterd, maar nog steeds de moeite waard! De prachtige grabbelton, beschilderd door Dineke Boon! Heel wat jaren gebruikt tijdens de Floralia! (En een enkele keer bij een andere feestelijke gelegenheid).

Intussen ben ik de kelders weer ‘ontvlucht’, heb mijn toevlucht gezocht in ‘het kamertje’, waarin ik ook zovele uurtjes heb doorgebracht. Door een van de ramen zie ik een rij pijpjes op het dak van dichtstbijzijnde lokaal, broodnodige ontluchting om vochtschade te beperken?!

Afscheidscadeau van de groep 8 die in 2003 afscheid nam…. Dubbele foto’s erbij, van toen en een vroeger toen….

Ik wil graag zo veel mogelijk gewone’ beelden vastleggen. Dit bijvoorbeeld, het plaatje dat je zag als je de voordeur uitkwam…. De ‘Torenhof’ al heb ik de situatie daarvoor (met de huizen van Mekke van Dijk, Nijenehuis en Wobbe Jonkman) ook nog korte tijd meegemaakt… Je keek zo de Torenhof in, recht naar het huisje van de oude Tillema. (Die mij wel eens tipte als er weer kwajongens op het dak zaten…”Mor nait zeggen dat ik ’t zegd heb!”)

De bak voor lege batterijen bij de voordeur! Het inzamelen van de batterijen, wanneer begon dat nog maar? Een gezamenlijk initiatief van alle scholen? Er schemert iets van een competitie, maar het precieze herinner ik me niet meer. Wel dat er elk jaar lesmateriaal beschikbaar kwam op milieugebied, als tegenprestatie.

Landkaart, wandkaart van Van Goor. Nee, niet de kwaliteit van Wolters/Noordhoff….

Topper van de week: Juf Miranda! (Voor mij is zij sowieso een topper! Oud-leerlinge die dankzij haar doorzettingsvermogen, kunnen en kennen de leerkracht werd die zij nu is Had ik hier op dit moment een hoed gedragen, ik had ‘m afgenomen…!)

Een pracht van een verjaardagskalender op het prikbord! Kinderen erkend als unieke wezens, samen een schoolgroep vormend! Dat besef hoort verankerd te liggen in de grondhouding van ieder die met (groepen) kinderen werkt!

De romantiek van een leeg schoollokaal bij invallend avondlicht. Mijmer maar even verder, ik ga nu eerst WK-voetjebal kijken….