Richard Kikstra is in februari 1971 geboren in de Friese hoofdstad Leeuwarden, zijn vader werkte bij de C.C.F., de voorloper van Friesland Campina. Het gezin Kikstra verhuisde in ’73 naar het noorden van Friesland, naar Ferwerd. Richard had twee broers, 6 en 5 jaar ouder dan de benjamin.

Toen pa Kikstra overleed in 1987, was de oudste zoon al het huis uit. Ferwerd, een dorp op de ruimte, aan de Friese kust, niet veel groter dan Noordhorn. Het gezinsleven werd sterk beïnvloed door de ziekte van pa Kikstra, geen jaren van louter rozengeur en maneschijn. De school? “Nee, leuk vond ik het niet, maar ja, je weet niet beter, je gáát…!” De Chr. MAVO herinnert Richard zich nog goed, “machtig mooi oud gebouw! Zonde dat het is afgebroken!” In het dorp werden in het dorpshuis “De Antenne” o.a. playbackshows georganiseerd, waar Richard aan deelnam: “Stond ik als enige live te zingen, een nummer van Bryan Adams!” Richard voetbalde ook, bij de v.v. “Wardy”. “En we speelden in de lagere schooltijd veel buiten: Oorlogje, blikspuit, kastanje slaan…” Op de MAVO bleek Richard weinig succesvol, na twee jaar viel het doek en verkaste hij naar de LEAO in Dokkum. Zo’n 18 km fietsen, dag in dag uit. Alleen als het extreem slecht weer was, met de bus. “Ach, je trapte flink tegen de wind in met de gedachte: Terug heb ik de wind in de rug!” Richard heeft zijn vader nog kunnen vertellen dat ie was geslaagd. “Pa was toen al goed ziek, eerder al polio gehad, nierproblemen en uiteindelijk leukemie…” Na de LEAO is Richard een jaar in Leeuwarden naar de MEAO geweest. Moe Kikstra verhuisde met de twee nog thuis zijnde zoons naar Zuidhorn, in 1988. Ze kregen een woning aan het Frenspad. MEAO Leeuwarden werd MEAO Groningen, “het was wel even wennen…” Anderhalf jaar woonde Richard nog thuis bij zijn moeder aan het Frenspad. Toen korte tijd op kamers in Groningen. Terug in Zuidhorn werd hij medebewoner in het voormalige Groene Kruisgebouw aan De Gast, naast het fraaie pand van Cruiming (vroeger ‘Davids’). In september 1991 betrok Richard een appartement in het Paluno-gebouw in Noordhorn. Zijn moeder was inmiddels overleden. Richard was na 4 vergeefse jaren met de MEAO gestopt. Aan de slag, eerst operator bij de PTT in Groningen, daarna inrichter van de nieuwe Albert Heijn in Zuidhorn (“van kale hal naar volledig ingerichte winkel”). Vervolgens bij Oving Projectinrichting, woninginrichter Schuiling (de langste periode, van 1994 tot plm. 2007) en vertegenwoordiger bij een zonweringsbedrijf. “Vanaf 2010 ben ik voor mezelf begonnen. Let wel, ik ben nergens ontslagen, ik ben overal zelf opgestapt. Als het me niet (meer) beviel, was ik weg!” Inmiddels had Klarisse van der Veen een belangrijke plaats ingenomen in Richards leven. Hij kwam haar tegen in september 1991, in “De Opstal” in Zuidhorn. Richard en Klarisse trouwden in 1997, “Paluno” werd verruild voor een woning aan De Drift in Zuidhorn. Daar woonden ze zo’n 2½ jaar. Na een dramatische vakantieweek in Frankrijk (hun tent werd leeg gehaald…) keerden ze vervroegd naar huis terug. Er stond een woning aan de Noordhorner Esdoornstraat te koop. Meteen spijkers met koppen geslagen, de koop ging door. De Kikstra’s werden wederom Noordhorners, met zijn drieën na de komst van zoon Maik. Vanaf 2010 het eigen bedrijf met zonwering, gordijnen etc. ‘Kikstra Zonwering’ liet eind 2014 het oog vallen op een geschikte ruimte in het Bedrijfsverzamelgebouw.

Een mooie zichtlocatie langs de N355. Begane grond én verdieping: Ontvangstruimte, magazijn, werkplaats, kantoorruimte, een fikse stap vooruit! Daarbij bleek de steun van echtgenote Klarisse van grote waarde, zij droeg en draagt nog steeds haar steentje bij. Steeds maar werken? En de ontspanning? Praten met Richard Kikstra betekent natuurlijk ook praten over MUZIEK! “Dat zit in me!” Als klein jongetje beschikte Richard al over een platenspeler, zong hij mee met The Wings “Mull of Kintyre” of met Michel Sardou “Les lacs du Connemara” …. Tijdens de Groninger MEAO-periode was er een schoolband op zoek naar een zanger, “wil ik wel proberen!” Een jaar gezongen bij de “Sound Wave Seven”. In Zuidhorn werd met diverse bandjes geëxperimenteerd. Richard als zanger, ook bij “Scrambled X” en “Night Fever”. Meest succesvolle periode, 8½ jaar, bij “Switch”, een voortzetting van de John Roberts Band met optredens in het Amsterdamse “Paradiso” en in de Clash-finale in Tilburg als hoogtepunten!

Drukke tijden, bijna elk weekend wel een optreden. Na ruim 8 jaar was het welletjes, niet meer vol te houden toen “Kikstra Zonwering” naar de Handelsweg verhuisde. Nog zo’n voorbije (?) liefhebberij: Fietsen! “Vanaf mijn zestiende had ik een racefiets! Ik heb 5 keer de Elfstedentocht gereden, bij weer en wind! Mijn broers fietsten ook, dan wil je niet achterblijven!” ‘Darts’ vindt Richard een leuke afleiding, of een filmpje kijken. En de FC Groningen vanzelfsprekend, of naar een concert. “Binnenkort ‘Toto’ in de Stad!” Richard is ook nog steeds een grote fan van de ‘Simple Minds’! Hij herinnert zich het fameuze concert in de Rotterdamse Kuip, in 1989: “Heb het kaartje nog!” Noordhorn? “Dat is gemoedelijkheid, rust! We voelen ons hier thuis!” Aan meer sociale activiteiten binnen de Noordhorner gemeenschap komt Richard nauwelijks toe. Hij heeft een aantal keren de aankomst van Sinterklaas en Pieten actief beleefd als (mede)presentator, maar zijn bedrijf en gezin eisen zijn aandacht op, en zijn gezondheid kent grenzen… Wat “Kikstra Zonwering” betreft: “We hebben de nieuwste snufjes in huis om de woninginrichting te verbeteren! Niet alleen zonwering, denk ook aan gordijnen, lameldaken, raamdecoraties, horren…!” Richard en Klarisse geven graag uitleg en een demonstratie in hun vestiging aan de Handelsweg.

Toekomstverwachtingen? “Stabiliseren, vastere voet aan de grond krijgen… Wie weet zit er dan ook nog enige groei in. ‘k Heb nog wel wat ideetjes die ik graag verder wil uitwerken!” Richard geeft me de nieuwste folders mee. Om van te watertanden! (JB)

Eerder in iets andere vorm gepubliceerd in “Noordhorn Nu” maart 2016, 13e jaargang nr.3 (maandelijks orgaan van de Vereniging Dorpsbelangen Noordhorn)