Meer Noordhorn op http://www.bloeiendonkruid.com (o.a. projectbord, paardenschuur, paarden, brug, aalscholver in de mist…)

Jozua Stenekes (38): “Vliegen?? Fantastisch!”
Als ik op de parallelweg loop naast de oude N355, rijdt me een auto met aanhanger langzaam voorbij. Even later stopt hij aan de kant. Wanneer ik ter hoogte van de chauffeurzitplaats ben, gaat het raampje open: “Paramotor! Het is “paramotor”!” Een bekende stem… Ik kijk in het glunderende gezicht van Jozua Stenekes  die net terugkeert van “een rondje vliegen”. Op mijn Noordhorn-weblog noemde ik het een “bromvlieg”, maar Frits Mesker vertelde dat het om een paraglider ging. Maar nee, het is dus: Paramotor! Daarvan wil ik meer weten. Op naar de Transportweg 4 (wat merkwaardig genoeg eigenlijk de Handelsweg 2 had moeten zijn…)! Het verhaal van een bevlogen hobbyist die graag, bij gunstige weersomstandigheden, de lucht in gaat met zijn gekooide motor en scherm:
Jozua Stenekes is geboren in november 1975, de tweede zoon van Jacob en Tina Stenekes. Geboren en getogen in Noordhorn, maar al heel wat van de wereld gezien in zijn jonge leven. Hij bezocht de CBS “’t Kompas”, destijds de school van meester Santing en meester Doedens…Hoogtepunten? De schoolreisjes! Daarover is Jozua zowel stellig, als enthousiast. De schoolreisjes naar Diever met twee overnachtingen en de bonte avond!
Na de basisschool werd het de “Hughemarke”, de Chr. MAVO in Grijpskerk. Gediplomeerd ging Jozua daarna 2 jaar naar het KMBO “Hout en Bouw”. Daar kreeg hij o.a. les van de ervaren docent Menno Oosterhof die pa Job Stenekes ook nog als leerling had gehad…. Plek van de school? In Groningen, in de wijk Paddepoel, het A-College! (Jozua zegt het alsof ik dat als interviewer toch zou moeten weten…) Onderwijs op school genoeg gehad, Jozua werd militair, hij ging in dienst! Een jaar lang, 1994. Nog wel onder de noemer “dienstplicht”, al hoefde je niet zo nodig meer…. Jozua wilde echter per sé wel, “ik wilde mensen helpen waar ik vond dat het echt nodig was, echt wat uitmaakte, in hun eigen land!” Jozua kreeg een Algemeen Militaire Opleiding inclusief chauffeursopleiding in Hollandse Rading (centraal in Nederland, tussen Utrecht en Hilversum). Daarna koos hij voor ‘Unprofor’, de United Nations Protection Force. De zogenaamde blauwe baretten! De opleiding die daarbij hoorde, werd verzorgd in Ossendrecht, ten zuiden van Bergen op Zoom. Zeg je A, dan zeg je ook B…. Na de opleiding volgde uitzending. (“Wat ik vervelend vond? De inentingen…..”) Jozua ging naar Bosnië-Herzegowina met als thuisbasis Lukavach. Een periode van zes maanden, als ziekenautochauffeur. In dat halve jaar ging hij twee keer met verlof naar huis. Of het zinvol is geweest??! Jozua zwijgt even…. “Die vraag is zo moeilijk te beantwoorden… Je gaat er vol goede bedoelingen heen, maar aan het eind ben je voor een groot deel wel ontnuchterd…” Taken? “We ondersteunden Dutch Bat, creëren en bewaken van een veiligheidszone, zo goed en zo kwaad als dat gaat…”
Na het afzwaaien heeft Jozua verschillende baantjes bij diverse werkgevers: Balkema-Meijer, verhuizer Jan de Jong, en ook bij de post, “toen was het geloof ik nog PTT, nee, nog geen PostNl. Ik dacht al gauw: “Als ik dit werk over tien jaar ook nog moet doen…, dan…” Jozua verbrak de banden met de post, ging naar Nieuw-Zeeland, in zijn eentje. (Contact via Nina Brilstra, die daar al woonde. Nina haar broer Henk zou aanvankelijk met Jozua mee, maar zag daar van af…) Jozua ging daar aan de slag bij een bouwbedrijf, “bij Brian Sorenson”. Hoe kreeg je daar zo snel voet aan de grond? “We hadden vanuit Nederland een artikel geregeld in een Australische krant en daarop kwam heel snel een reactie! Mijn Hout-en-Bouw opleiding bleek nut te hebben gehad!” Uiteindelijk is Jozua een jaar in Nieuw Zeeland geweest. “Ik wou er eigenlijk wel blijven, maar ben toch om persoonlijke redenen teruggekeerd naar Nederland”…
Jozua zat niet bij de pakken neer en richtte samen met vader Job een VOF op, een Vennootschap onder Firma). “Wacht, ik heb de concept-akte nog!” En na enig zoeken komt Jozua inderdaad met het betreffende document aanzetten, en weer dat kenmerkende, glunderende gezicht! De VOF werd op 1 februari 1998 ondertekend, hield vier jaar stand. “Ik heb ook de eerste factuur bewaard!” De rioolontstopping was destijds een onderdeel van het gezamenlijke bouwbedrijf, maar in 2002 gingen senior en junior elk afzonderlijk verder, met wederzijds goedvinden en ondersteuning. Vader Job bleef de bouw doen, zoon Jozua ging het riool in.
Jozua trouwde in 2004, met Angela ten Klooster, ze hebben twee fantastische kinderen: Anouk en Leon. Ze kochten het pand op de hoek van de Transportweg en de Handelsweg, met de voordeur aan de Handelsweg, maar als adres Transportweg 4…. De kapsalon die Angela daar nu heeft, werd in een later stadium gerealiseerd. “We hebben een garage verbouwd!” Jozua is een optimistische werker. “Ik mag graag werken, werk is voor mij geen straf! Ik mag graag omgaan met mensen!” Thuis worden bepaalde taken verdeeld. Angela doet de tuin zo veel mogelijk, Jozua zorgt voor de bestrating en de loodsen. “Ja, ik ben ook bij de vrijwillige brandweer geweest, maar dat ging op den duur niet meer samen met mijn werk. Dubbele 24-uursdiensten, onmogelijk! En je werk gaat uiteindelijk wel voor! Je bestaat ervan, jij niet alleen, je hele gezin!” Komen we bij het onderwerp van gesprek waarover we het allebei graag willen hebben. Jozua omdat hij super enthousiast over paramotoring. En ik, omdat ik nieuwsgierig ben naar het hoe, het wat, het waarom van die menselijke ‘bromvliegen’ daar in de lucht…

Jozua test zijn scherm op het land van Van Gosliga

Hoe is het begonnen? “Ik wou eigenlijk altijd al graag vliegen, maar echt vliegen is een kostbare zaak, niet haalbaar.” Jozua en zijn broer waren vroeger al vaak bezig met bouwpakketjes en met het volgen van vliegtuigen. “We gingen ook wel naar vliegshows, o.a. bij Eelde. Toen op een keer, ik was geloof ik 16, heb ik opgebeld naar een instructeur. Die wilde me nog geen les geven. Hij zei doodgewoon: “Ga eerst maar eens werken, dan pas vliegen…” En dat gebeurde. Het kriebelde wel, de interesse was blijvend. Toen in 2006 op Marktplaats een paramotor te koop werd aangeboden, hapte Jozua toe. Hij verkocht zelfs zijn motorfietsen, “je kunt niet alles”! Eerst de Honda Shadow, later ook de Kawasaki. Wat vond Angela ervan? Angela vond het eerst helemaal niks, ze was er bepaald niet blij mee en had er eerlijk gezegd niet veel fiducie in… Dat is in de loop der jaren overigens wel bijgedraaid. Jozua ging naar een bekende in Drachten, kreeg nu wel les en ontmoette gelijkgestemden. “Met één van hen vlieg ik nog steeds! Hij woont in Leeuwarden, soms vliegen we bij Zwaagwesteinde.” Jozua vliegt meestal dichter bij huis, vanaf een stuk land van Van Gosliga aan de Spanjaardsdijk Noord. “Het mooiste is ‘in de herkenning’ te blijven!” Vliegen over een gebied dat je vertrouwd is, mensen zien die je kent, even zwaaien… ” Wat je nodig hebt?

De aanhanger met de motor in zijn kooi; Jozua ‘showt’ zijn overall

Jozua vertelt en laat het me zien. Goede kleding, een soort ‘harnas’, warm, sterk! Een scherm van kunststof. Het scherm dat Jozua gebruikt is zo’n 26 m², een maximaal gewicht van 170 kg. Ja, je moet wel weten welk scherm bij welke motor hoort! En het eigen gewicht is bepalend voor het type motor. Waar haal je je spullen? “Je gaat zoeken naar een geschikt adres, vraagt ook collega-vliegers: ‘Waar haal jij je materiaal?’ Ik ben bij ‘Air-Time’ terecht gekomen, bevalt me goed! Wacht, ik laat je een filmpje zien, kun je zien hoe ik start…!” En Jozua doceert verder: “Je gaat exact in het midden van het scherm staan, het scherm pakt wind…. Je doet even een stapje terug, ja je voelt het in je armen, op dat moment is het topsport!” Voor Jozua de lucht in gaat met zijn paramotor en scherm, werkt hij een soort protocol af, punt voor punt. “Boutjes propeller controleren, optische motorcontrole, brandstof aanvullen, motor warm laten draaien, proefstart met het scherm…De riemen natuurlijk, even ‘inhangen’… Overall aan en veters strikken (heel belangrijk!), kijken of je een vrije uitloop hebt… Je bent voortdurend aan het controleren!” Ook als het scherm omhoog wordt getrokken, “als het scherm boven je is!” Naar voren rennen, “kont naar voren, anders doet de propeller het niet, die moet jou omhoog blazen! Het is zweten, maar het geeft echt een kick!” Jozua heeft een hoogtemeter op zijn been, er wordt niet boven 400 meter gevlogen. “Dat is het domein van de vliegtuigen…” De hoogte bepaal je door gas te geven of juist los te laten. De motor is voor de stuwing, het scherm draagt je! “Anders kun je niet vliegen! “Schermvliegers” worden we ook wel genoemd!” En de richting? “Dat regel je met ‘stuurtokkels’….

stuurtokkels….

Oefening baart vliegkunst, “door veel te vliegen, krijg je ervaring! En je moet altijd vliegen ‘met open ogen’! Weten waar je kunt landen, mocht het fout gaan!” Nee, er wordt niet over een grotere plaats gevlogen met veel huizen… “Vliegen is genieten! Vertrouw je scherm, niet je motor! Het scherm is het belangrijkst!” Dat scherm wordt dus ook regelmatig gekeurd, eens per 2 jaar. Jozua laat een uitvoerig keuringsrapport zien, opgesteld door “Air-Time”. Wanneer vervanging? “Hangt ervan af hoeveel je vliegt… Zo’n scherm gaat toch wel een 6 tot 8 jaar mee. Kosten? Nou, zo’n 2500 euro.. En voor de keuring betaal je 200 euro!” Hoe lang blijf je in de lucht? “Dat varieert. Soms een kwartier, soms anderhalf uur. Gemiddeld een uur, bijvoorbeeld even richting Eenrum, even zwaaien, bij kennissen langs…” Jozua vertelt dat er wel veel beginners zijn, “maar ze zetten niet allemaal door”. Beschikbare tijd is een factor, evenals het wisselende weer. En de kosten van aanschaf en onderhoud. “Je verbruikt ook zo’n 4 liter brandstof per uur!” Gevaarlijk? “Het is zo gevaarlijk, als je het zelf maakt! Niet gaan stunten, normaal doen. Het is een leuke, vrije sport en dat moet zo blijven!” En natuurlijk hoopt Jozua in stilte dat zijn kinderen ook enthousiast raken! Leon vindt vliegeren al leuk!  “Het is genieten geblazen! Laatst vloog ik mee met zwanen, ook vloog er eens een grote meeuw met mij mee! Prachtig!” (De Luchtmacht heeft niet voor niets de meeuw als embleem!) “Vliegen is fantastisch!De rust daarboven, heel apart! Ik zou het niet graag willen missen!” (JB)

Aan het eind van de dag, vlak voor een landing!

Eerder in beknoptere vorm gepubliceerd in “Noordhorn Nu”, oktober 2014 (11de jaargang nummer 9) Maandelijks orgaan van de Vereniging Dorpsbelangen Noordhorn.