Antoinet Burgler-Sturing (geb. 1971): “Ja, ik was altijd aan het tekenen thuis!” Van kindertekeningen via muurschilderingen naar werken op doek, het verhaal van en over een enthousiaste beeldend kunstenaar die momenteel exposeert in hotel-restaurant “Aduard”, aan de Friesestraatweg:
Antoinet Burgler-Sturing (44) is in Zuidhorn geboren, in het huis naast de vroegere muziekschool aan De Gast. De familie Sturing heeft daar 43 jaar gewoond, knapte zelf de woning grondig op. Het gezin Sturing telde vier kinderen: Herbert, 1½ jaar ouder dan Antoinet, Geery vier jaar jonger, Corree, acht jaar jonger. Antoinet is als kleuter naar “’t Schienvat” geweest, die was ondergebracht in de consistorie van de Geref.Kerk (Vrijg.) aan De Gast, bij de brug. “We werden gehaald en gebracht, begeleid door ouders; we liepen aan een touw met lussen!” Na de kleuterperiode volgde de Geref. Basisschool “Jan van Nassau” aan de Boslaan (nu “De Brug”). Antoinet ging graag naar school. “In klas 2 hadden we een jonge meester Alssema. Die kwam altijd in driedelig pak… En klas 5, geschiedenis van meester Van der Woude. Dat vond ik prachtig! O ja, meester Dijkman, die rookte “Javaansche Jongens”! Ging er af en toe een jongen naar kapper Jager een pakje shag halen! Meester zat dan bij het open raam te roken, asbak op de tafel…” Antoinet kreeg een MAVO-advies en ging naar de Geref. MAVO aan de Brilweg.. Ze beleefde hier “een geweldige tijd”, nieuwe vriendinnen, schuurfeestjes…. Antoinet kreeg hernieuwd contact met kinderen uit Noordhorn, werd vriendin van Margriet Burgler. En Ellen Sennema, “al mee bevriend vanaf de kleuterschool!” De week bekeken? “School, huiswerk, catechisatie en volleyballen bij ‘De Meeuwen’!” Zondags met Margriet na de kerk vaak een rondje door het dorp, “stiekem wat shag mee, achter het gymgebouw een sigaretje roken…” Antoinet herinnert zich de toenmalige directeur Sietsma: “Als er een jas op de grond lag en Sietsma zag dat, wees hij even… Zei geen woord, maar je pakte wel dadelijk je jas op…..” Directeur Sietsma bracht ook altijd de rapporten: “Antoinet Sturing, een 10 voor tekenen, maar de rest had wel wat beter gekund!” Antoinet slaagde in 1988.

Antoinet als MAVO-scholiere tijdens playbackshow.

En toen? “Ik wilde beslist niet de verpleging of verzorging in! Doorleren leek me ook niks….” Uiteindelijk koos Antoinet voor de 3-jarige Middelbare Detailhandel School in Groningen. In mei 2011 zat de MDS erop, diploma behaald. Antoinet ging aan de slag in het verzorgingshuis “Patrimonium” in Stad… Dus toch…. Via vriendin Margriet had ze Henk Pieter Burgler leren kennen. In huize Burgler trof Antoinet meerdere aanstaande schoonzussen die…… in de verpleging en verzorging werkten! Antoinet deed de “Opleiding Ziekenverzorgster” via Het Zonnehuis in Zuidhorn. Ze vertrok later naar het “Blauwbörgje” in de stad, daar hadden ze dringend mensen nodig. In 1992 trouwde  ze met Henk Pieter Burgler, vrachtwagenchauffeur in het familiebedrijf. Ze kochten een woning in Zuidhorn, in de Poortkampen, “was ik 21…” Drie zoons baarde Antoinet: Mark (1993), Ruben (1996) en Leonard (2004). Ze heeft doorgewerkt als oproepkracht, maar thuis liep dat stroef. “Henk Pieter maakt lange dagen en dan was hij eindelijk thuis, moest ik aan het werk…” Antoinet vond de eerste gezinsjaren ‘ niet gemakkelijk’. Haar schoonzus, getrouwd met Vrijbuiter-eigenaar Van Zuilekom (Roden), belde Antoinet: “Wil je meewerken aan het verfraaien van de nieuwe uitbreiding?” Schilderen, etaleren, gezellig maken, te beginnen met de infobalie. Antoinet deed dit een jaar of zes. Haar zoons waren nog klein, moeder Sturing paste vaak op. De Vrijbuiter-bezigheden vormden het begin van de muurschilderingen. Er ontstond vraag naar meer: In Noordhorn o.a. bij Jeroen Hummel en Freddy van der Veen, maar ook op Schiermonnikoog bij ‘Vitamaris’ en in hotel-restaurant Aduard.

Opening tentoonstelling in hotel-restaurant Aduard, rechts de heer Kingma jr.

Tekenen was voor Antoinet van huis uit ‘heel gewoon’, ‘ik was altijd aan het tekenen thuis’. Op de MAVO had ze hoge tekencijfers, “ik zie of het klopt, de lijnen, de compositie, de schaduwwerking etc.” Antoinet dúrfde ook, een belangrijke voorwaarde. Die durf is er nog steeds, ze kan niet zonder haar creatieve bezigheden. “Thuis zorg ik dat het gezellig is, en netjes, maar ik ben geen poetsvrouw, daar kan ik me niet in uitleven. In het tekenen en schilderen wel!” Ze werkt, zoals ze het zelf noemt, realistisch. Ze fietst veel, ziet veel, ook tijdens een rondje Balmahuizen, of een dagje Schiermonnikoog. “Als ik fiets, denk ik vaak: “O, dat is mooi voor een schilderij!” Antoinet kent ook andere activiteiten, zoals het ondersteunen (via de kerkelijke gemeente) van acties voor Roemenië! “Grote, schrijnende verschillen!” Ze vertelt over haar schoonvader Melis Burgler. “Noar Roemenië?! Wat moet ik doar?!” Schoorvoetend ging hij akkoord. Na één bezoek was hij helemaal weg van het land! Later kreeg Burgler senior juist in Roemenië een hartaanval, overleed daar…. “Twintig jaar geleden, hij was 69….” Voor Antoinet is het geloof, juist ook op die momenten, belangrijk. “Heeft met beleving te maken, zo’n hulpactie bijvoorbeeld, mooi dat je dat je kinderen kunt meegeven! Iets om dankbaar voor te zijn. Ook bij het sterven… ‘Geloof maar als een kind’, en verder niet over zeuren…” Terug naar het schilderen. In 2011 werd hotel-restaurant “Aduard” ingrijpend verbouwd en uitgebreid. “Dacht ik: Goh, daar ga ik eens langs met mijn foto’s en mijn verhaal!” Er ontstond een klik met de familie Kingma. In het hotel-restaurant begon ze met de kinderhoek. Nu decoreert ze ook, per seizoen, straks weer met Kerst. Ze is een autodidact,  heeft ‘lerend’ geschilderd bij o.a. Agnes van Eupen, workshops bij Theo Onnes, Liesbeth van Keulen, winnaar bij “Sterren op het doek” . “Nee, ik heb niet altijd het gevoel dat ik er veel van leer. Ik ben nogal eigengereid….” Het belang van zo’n expositie in hotel-restaurant “Aduard”? Vooral het verkrijgen van naamsbekendheid en “laten zien wat je doet en wat je kunt!” Noordhorn blijkt voor Antoinet een rustige, inspirerende plek, waar ze inmiddels 18 jaar woont. “Geert en Jeannet Burgler woonden hier al aan de Langestraat Noord. Kwamen we bij hen op bezoek: ‘Wat wonen jullie hier mooi!’ Bleek eenzelfde huis even verderop te koop, ben er meteen op afgestapt, we kochten het!” Reacties? “‘Gaan jullie naar Noordhorn??! Wie gaat er nou van Zuid- naar Noordhorn?! De kinderen bevalt het prima, ons ook!” Antoinet roemt het invallende licht aan de zuidkant, evenals het uitzicht, de beleving van de natuurlijke omgeving… “We hebben het getroffen! Dat beseffen we elke dag! Als je dan de beelden ziet op TV, een vluchtelingenkind dat boven een hekwerk omhoog wordt gehouden….” (JB)

Eerder gepubliceerd in “Noordhorn Nu”,  13e jaargang, nr. 1. januari 2016 (maandelijks orgaan van de Vereniging Dorpsbelangen Noordhorn)