Nee, het indringende geluid van een motorzaag klinkt me niet als muziek in de oren…. Het doet zeer, al snap ik ook wel dat je er af en toe niet aan ontkomt. (Net zoiets als de tandarts….) Terugkerend vanuit het grootdorp zag ik bij toeval dat de aangetaste kastanje bij het Tweewielerhuis De Vries op de hoek van de Noorderweg en de Langestraat werd gekortwiekt door Jacob Visser en zijn maat(je), van Jacobs Tuinservice (Bedrijvenpark Noordhorn). Ook al had ik het koud en liepen de rillingen me sowieso over de rug, toch de lutje Canon te voorschijn gehaald en gekiekt. Koffie-intermezzo? Dan ik gauw naar huis om de lutje voor de grote in te ruilen…. Beeldverslag van een noodzakelijke kastanjekap, de monumentale eik ernaast blijft glorieus overeind:

Het moment waarop ik de kap van de kastanje bij het Tweewielerhuis gewaar word…. Jacob visser aan het zagen, zijn assistent aanvullend werk verrichtend, Klaas en Appie af en toe jonglerend met losse takken….


Jacob Visser die met kennis, kunde en invoelingsvermogen probeert have en goed van Hanna en Klaas de Vries te beschermen. “Ontzie de heg, bezorg ons geen ruitschade….” Boomkap, een specialisme!


De kastanje is aangetast. De afgelopen vier jaar was het steeds bevreesd zijn voor afvallende takken, stormschade etc. Hoe oud de boom is? Vijftig, zestig jaar minstens…. Ooit door de jonge Hanna uit de Moeshorn (bij het vroegere ouderlijk huis vandaan) gehaald en hier geplant. Niet direct een mooie boom, maar wel een waaraan je hecht….
  
Diverse plekken die wijzen op een minder gezonde conditie en een weinig florissante toekomst….

Overbuurman Piet Steenbergen vond dat hier toch wel weer bewijs werd geleverd voor de stelling “dat de mens van de apen afstamt….”



Geen klanten? Geen telefoon? Dan een handje helpen…. Ook Klaas en Appie verlenen hand- en spandiensten!
 
Langzaam maar zeker, taksgewijs, wordt de kastanje neergehaald. Steeds een waakzaam oog houdend voor huis en passerend verkeer. Safety first! Een tak kan raar vallen….
  
Niet alleen domweg zagen, maar eerst tien maal kijken voor je wat doet…. Hoe moet het touw worden bevestigd? Wat moet de valrichting zijn? Hoe lang is de tak? Etc.

Dunne takken, dikke takken, alles gaat voor de bijl, pardon, voor de zaag…. En de stapel haardhout wordt steeds groter….

De meester onderwijst, de leerling luistert… Geduldig legt Jacob Visser steeds de volgende stap uit, zijn jonge maat heeft een geduldig en gewillig oor. Aanschouwelijk onderwijs!

  
Koppie erbij houden, geconcentreerd blijven werken….

En als de actie slaagt, verschijnt er even een grijns van voldoening op het gelaat van Jacob Visser: “Dat hebben we toch maar mooi even gefikst!”

Jacob te midden van de takkenwereld…. De laatste lange kastanjetak moet nog worden geveld, meestal de moeilijkste…. Hoe doen we het?


Overleg tussen eigenaar en uitvoerder…. We gaan het zó doen: …..

De situatie ter plekke met de ene tak als overgebleven staak in de hoogte….

Jacobs assistent laat zich niet onbetuigd, die kun je er wel bij hebben, ziet het werk!
  
De kabel goed bevestigen, de tak inzagen en vervolgens omver trekken… Klaas heeft het touw in handen….

Geveld! Geen gewonden, geen materiële schade…..

 
Eigenlijk is er inderdaad geen sprake van een bomenkap…. Er komt geen bijl meer aan te pas. De motorzaag dicteert het gebeuren….


Zich nog een beetje te weer stellen, wat tegensputteren, dat is het enige dat de vermoeide kastanje nog in zich heeft….

Jacob, de meester van de motorzaag!

Slotbeeld…. Licht en ruimte voor zus en broer De Vries. En een geruster gevoel, van deze boom geen vallende takken meer. Ik ga naar huis, van fotograferen krijg je het minder warm dan van zagen…. Al wil ik beslist niet ruilen!

©foto’s: jan blaauw. 24 januari 2014