De groep Wit-Russische schoolkinderen is behouden aangekomen in Noordhorn. Eindpunt (voorlopig): Verenigingsgebouw “De Wegwijzer” naast de Hervormde Pastorie aan de Oosterweg. Iedereen is in de grote zaal. vol verwachting: de kennismaking van de kinderen met de gastgezinnen is het hoofdbestanddeel. (Inclusief het eten van een stukje brood dat is meegekomen vanuit Oost-Europa; een traditie in die regio, een bindend element). Daarna uitwaaieren over de verschillende adressen in Noord- en Zuidhorn, zeven “Hollandse” weken tegemoet! Bij de Alkema’s, de Geertsema’s, de Sikkema’s, bij de Burglers met de imposante vrachtwagens, of bij de familie Scholtens met de Koopmanvloot op de stoep…. In kleinere behuizingen of op een boerderij, gevarieerd Groningen! Nee, deze keer niet bij de familie Pool aan het Van Starkenborghkanaal, de eigen kinderen zijn de basisschoolleeftijd ontgroeid. Alhoewel, een van de meegekomen leerkrachten is de moeder van het jongetje dat vorig jaar zeven weken logeerde bij de familie Pool. Een prachtige gelegenheid om daarover nog eens bij te praten!
Het is en het blijft een evenement van formaat, dit project “Tsjernobylkinderen Noordhorn“!! Daadwerkelijk opkomen voor zwakkeren, een steuntje in de rug geven aan een zich ontwikkelende generatie, zeven weken in christelijke gezinnen van diverse kerken. Waardevolle weken! (Steunen??? Bankrekening 34.86.56.068)
De kinderen uit het zuiden van Wit-Rusland wachten op het podium geduldig op de kennismaking met hun gastouders en "tijdelijke" broers en zussen. Ze hebben in de bus al kennis gemaakt door middel van foto's, een prima "warming-up"!
Kijk, daar is het fraai gebakken brood dat is meegebracht om samen met de gastgezinnen een stukje van te eten, concrete verbroedering, smaakvolle binding. (Gek, het doet me denken aan het roken van de vredespijp bij de Indianen; verhalen waar ik als kind dol op was....)
Kijk naar die glimmende gezichten!! Vol trots worden het brood en de pop gepresenteerd. Een cadeaupop? Originele streekgebonden kledij?
Regisseuse Arina neemt het dragen van het brood even over. Poeh, een gewichtige zaak, eh, taak!
Verenigd met het gastgezin, de pop op tafel. Even wennen, maar de warmte en het welkom zijn doen het "ijs" gauw breken...
Prachtige foto met de familie Spriensma als "ontvangende partij", en een jongetje dat zich nu al op zijn gemak voelt!
Ook het gezin van dominee Kreuk heeft de rol als gastgezin op zich genomen. Combinatie van blijdschap en onwennigheid, het komt binnen de kortste keren voor elkaar!
Leerkrachten, waar ook ter wereld.... Het blijven echte regelaars, ook al zijn ze net met een groep kinderen van Oost- naar West-Europa gereisd. Kun je..., wil je.... ja, dát!
De procedure van het "kennismaken met" gaat ontspannen verder, ook de familie Kooi versterkt de binding met hapje van het Wit-Russische brood...
En de wachtende groep op het podium wordt kleiner en kleiner.... De laatsten hebben blijkbaar de sterkste zenuwen, dappere kinderen!
Nu is het podium nog verder uitgedund. De juffen zijn ook nog niet ingedeeld, maar die weten de "spanning" te verdrijven door bezig te blijven...
Omdat ie zo mooi is, de pop in traditionele kledij, even van dichterbij! Fraaie cultuuroverdracht!
En dan is de kennismaking volbracht, ieder heeft een gastadres, tot en met de tolk die logeert op de boerderij van de familie Van Gosliga. O ja, nog even wat spulletjes uit de bus pakken, niet vergeten!
Een laatste blik op de Veenstra-bus en zijn vermoeide chauffeur, die (waarschijnlijk) denkt: "Kan ik nou ook naar huis????"
Alle betrokkenen zeven gezellige, zingevende, gezamenlijke weken toegewenst!
© foto’s: jan blaauw, 07 01 2012 (Canon EOS D400)
Noordhorn heden en verleden 
Je noemt de ontvangst hartverwarmend. Dat vind ik ook van je verslag en van je foto’s. Super.
Gert