Van dokter A., specialisten B. en C. en van mijn vrouw mag ik me niet opwinden. Opwinden betekent aflopen en de afloop (b)lijkt risicovol. Toch waren er in de afgelopen weken twee nieuwsfeiten die mijn gram versterkten. De eerste is dat “gedoe” rond het Zuidhorner zwembad, de tweede ‘het gedoe” rond de negatieve cijfers van het openbaar onderwijs. Nu alleen even over het zwembad, dat daar zo rustiek ligt aan de westkant van de spoorbaan en nu al weer 2, 3, 4 maanden is gesloten. Ooit werd er begin jaren dertig tegen de Noordhorner Tocht aan een nieuw openluchtbad gesticht; vrij vlot daarna werd het Van Starkenborghkanaal gerealiseerd en werd het zwembad ingelijfd bij Noordhorn.

De welbekende foto van het aloude openluchtbad aan het eind van de 'Badweg'. Als ik langs de Industrieweg loop, denk ik vaak terug aan dit bad, waarin ik nog heb gezwommen, in 1968

Meer dan dertig, bijna veertig  jaar kon er worden gezwommen in het desbetreffende openluchtbad en werden er ook zwemlessen gegeven. Een belangrijke fase voor wat betreft lichamelijke en sportieve ontwikkeling en verbetering van de veiligheid. Veranderend inzicht ten aanzien van de gevaren van het zwemmen in natuurbaden deed in 1968 (als ik het goed heb) de deuren van het Noordhorner zwembad op slot, de poort ging dicht, het terrein met opstallen werd later verkocht aan ‘plietsie’ Van der Molen.
Niet te lang getreurd, Noordhorn schaarde zich schoorvoetend achter het Zuidhorner VVV-initiatief dat glorieus gestalte kreeg aan het begin van de zeventiger jaren. De VVV-commissie onder leiding van toenmalig wethouder Gerard Timmerman wist een succesvolle actie te ontplooien om een nieuw, modern openluchtbad te verwerkelijken. Aan de Zuidhornkant van het kanaal deze keer, “De Dobbe“. Het al te mooie (= te dure) bad was meer dan welkom, een lust voor het oog en het lichaam. Na de eerste paar jaar ebde de belangstelling wat weg en bleken de kosten onvoorzien (!) hoog. Bovendien, net als ten tijde van het Noordhorner bad, je was aan het niet al te lange zwemseizoen gebonden.

Het moderne openluchtbad 'De Dobbe'in de jaren zeventig van de vorige eeuw.

Nieuwe plannen werden gesmeed, er werd gesproken over een overdekt bad, maar ja, die verd…. centen. Tot architect Smit zijn revolutionaire (= goedkopere) ideeën ook op zwembaden losliet. Zuidhorn (denkend voor een dubbeltje op de eerste rang te zitten)  kreeg het overdekte bad, “De Waterborg“, en heeft dit bad nog steeds. Alleen zit de deur nu op slot en kan er tot groeiende ergernis van vele zwemlustigen (vooral zij die niet zo gemakkelijk even naar Groningen, Leek of Oldekerk gaan) niét worden gezwommen. Begin dit jaar werd bekend dat het Zuidhorner gemeentebestuur een principe-overeenkomst (voor 2 jaar) had gesloten met een bedrijf in Dordrecht, het zwembad zou in maart 2011 weer worden opengesteld. Het voorstel van zwemclub “Aquaflippers” werd opnieuw ondergewaardeerd, maar dat terzijde…. Inmiddels blijkt de situatie gecompliceerder dan gedacht (en de firma ‘Opti-Sport’ minder gek dan verwacht…) Nog steeds is er geen overeenstemming, nog steeds moeten mensen die willen zwemmen (in sommige gevallen ‘moéten’ zwemmen!) uitwijken, nog steeds wacht elke belangstellende knarsetandend op het verlossende bericht: “Ja, we kunnen weer!”
Als je zo de historische ontwikkeling in een oogopslag bekijkt, past maar een kenschets: BESCHAMEND! Een maatschappij die zich zo middels gestaag groeiende welvaart heeft verrijkt in vele opzichten, blijkt niet in staat een basisvoorziening als een goed geoutilleerd zwembad in stand te kunnen houden. Zuidhorn, SHAME ON YOU! Voor dit ronduit knullig ‘gedoe’! 

Kleurenfoto: T.van der Veen-Pijpker