Deze foto is gemaakt in februari 2008, nog zo gek niet...

Extra aandacht voor Langestraat 17, een van de Siekmancreaties in Noordhorn. Via diverse reacties zijn we er in ieder geval van overtuigd dat de bewonersvolgorde Hofman-Adema-Mechielsen dient te zijn (en dan praten we over het derde kwart van de 20ste eeuw). Overigens meent Tineke van der Veen-Pijpker (café ‘Welgelegen’) dat er in het huis aan de Langestraat ook een familie Sturing heeft gewoond. (Chauffeur? Kraanmachinist?)
Meinderd de Vries heeft een uitvoerige reactie geschreven die zeker de moeite waard is om als blog te worden verwerkt. Meinderd heeft voor alle zekerheid nog even zijn zus Emmy geraadpleegd en op zijn advies is ook Ningo Visser geconsulteerd. Al die informatie samen levert het volgende beeld op:
“Langestraat 17 is een schitterend pand met vanuit de hal een dubbele trap naar boven. Verder aan de linkerzijde een dienstwoning voor een inwonend dienstmeisje en voor een tuinman annex koetsier. Het schuurtje in de achtertuin had een paardenstal.” 
Hofman verkocht het bedrijf aan Adema. De familie Hofman heeft maar enkele jaren in Noordhorn gewoond. In de Noordhorner tijd waren er vijf kinderen: Hans, Kees, Jan, Wicher, Nelly en later is Martha daar nog bij gekomen.
Jan Hofman, de derde zoon, zat een klas hoger dan Meinderd de Vries. Meinderd speelde als kind veel bij de Hofmans. “Zij hadden alle boekjes van `Erik de Noorman`, ‘ Kapitein Rob’ en ‘Kick Wilstra’. De oudste zoon Hans was een ‘ruwe’ knaap. Hij had voor zijn 12e verjaardag een windbuks gekregen. Hiermee schoot hij vanuit de voordeur fietsers de spaken uit het wiel, althans bij mij… Ook schoot hij de splinters uit het emaille bord “Wachtcommandant Rijkspolitie” aan de gevel van politie Prak.” (De oudste zoon Hans is in Amerika overleden, enkele jaren na de emigratie. Bij een ongeval? Ningo Visser meldt dat Hans Hofman omkwam bij een overstroming in de VS).
“De tweede zoon Kees (1941) was de eerste ‘kalverliefde’ van mijn zusje Emmy. Hij was denk ik bevriend met Ningo Visser.” (Door Ningo bevestigd).
“De vierde zoon Wicher was bevriend met mijn jongste broer Wijbren. Hij werd ‘Wiepie’ genoemd in die tijd.” (Ningo Visser meldt dat deze zoon tegenwoordig als ‘Will” door het leven gaat).
Het meisje dat in de Noordhorner periode werd geboren, was Nel (of Nelly) en later in de USA kwam daar Martha nog bij.
“Mevrouw Hofman was een stille, sympathieke vrouw. Zij had een zwakke gezondheid, die in de USA verbeterde door een goede, medische behandeling. Mijn moeder heeft nog enkele keren met haar gecorrespondeerd. In de jaren zestig hebben meneer en mevrouw Hofman zeer verrassend mijn ouders in Sneek bezocht.”

Prachtig herfstplaatje uit oktober 2008, het huis blijft fascinerend in beeld!

Meinderd de Vries vervolgt:
“Hofman begon in Noordhorn een kabelleggersbedrijf of grondverwerkingsbedrijf. Het gebeurde allemaal met schop en kruiwagen. Hofman huurde als onderaannemer ploegen los werkvolk in. Het werk bestond hoofdzakelijk uit het graven van sleuven. Hofman heeft geprobeerd een mechanische sleuvengraver te ontwerpen!  Een mobiele jacobsladder met kleine schepjes die iedere keer een hapje grond namen. (Zus Emmy de Vries vergelijkt de machine met een ouderwetse baggermolen). Ik meen dat over de uitvinding nog een berichtje is verschenen in “Het Nieuwsblad van het Noorden”. De machine liep bij de eerste proefneming binnen enkele minuten vast. De proef vond plaats op het terrein wat nu kennelijk het industrieterrein is tussen Rijksstraatweg en Schipsloot. Toendertijd lagen hier volkstuintjes. Of er ooit een tweede proef heeft plaatsgevonden, is mij niet bekend.
De proef op die bewuste zonnige zaterdagmiddag was voor mij als kind een spannende ervaring. Het uitbundige gevloek is mij zeer bijgebleven. De ‘GVD`s’ rolden als donderslagen door de lucht. (Overigens allemaal ‘griffemeerd’
 volk…)  Er kon duidelijk geen zegen op rusten. De familie Hofman verkocht hierna snel het bedrijf aan Adema en emigreerde naar Amerika (California). Uit opmerkingen van Magda Adema, met wie ik enkele jaren in de klas heb gezeten, begreep ik dat er nog regelmatig schuldeisers op de stoep stonden… (Bevestigd door Emmy de Vries, het maakte indruk in die tijd). De sleuvengraver en de fantasie van vader Hofman hadden hun tol geëist.”Meinderd vertelt dat de Adema’s begonnen met een loonbedrijf. In eerste instantie ging het om het spreiden van mest. “Het werd een vieze boel op het ‘deftige’ gedeelte van de Langestraat….”
“De buurman van de Hofmans op nummer 15 was Gaaikema. Hij had een sikje. Hij was, meen ik, de grootvader van Seth Gaaikema en hij had een heel mooie oude vooroorlogse auto. Een schitterende, oude, blauwe brik, waarmee hij af en toe op kalme wijze naar “Stad” tufte.”©foto’s: jan blaauw, 2008