De hond van Horenga (of is het Horinga?), op de hoek bij de brug, bij ‘Interdak’…. Vaak zit het dier met de sprekende ogen op de picknicktafel. Iedere keer als ik daarvan een foto wil maken, geeft het gevlekte beest niet thuis, daalt voortijdig af en komt kwispelstaartend naar het hek. Het wurmt zijn kop door de tralies en probeert dan alle gelaatsuitdrukkingen uit. Wat het duidelijk wil maken? Aandacht? Eetlust? Vrijheid? Ik ben er tot nu toe niet achter…

Hoe sprekend kunnen hondenogen zijn? Welke taal spreekt het dier?

©foto: jan blaauw 25 01 2009