Voorzichtig herbegin…. (Maar blijf ook kijken op www.bloeiendonkruid.com)!

Berichtje gekregen van Meinderd de Vries uit Maastricht. Meinderd is een oud-Noordhorner (zoon van het toenmalige hoofd van de Chr. ULO aan de Langestraat) en interesseert zich bijzonder voor de lokale en regionale geschiedenis. Nu hij gepensioneerd is, heeft hij tijd en energie om actiever dan ooit bezig te zijn met onderwerpen als de aanslag op Derk Klavers (1943), de SILBERTANNE-aanslag op Meinderds vader (november 1943) en de illegale activiteiten van politieman Prak in de bezettingsjaren.

Meinderd de Vries (links) en de huidige bewoner Jan Thijs de Haan bij het raam aan de zuidkant van de voormalige hoofdenwoning, waardoor de vader van Meinderd in 1943 wist te ontkomen aan zijn ‘oppakkers’.

Meinderd de Vries schreef een reactie naar aanleiding van het interview met Frits Kooi (te vinden op deze weblog):

“Pas nu ( 8 augustus 2013, JB) reageer ik op het zeer interessante interview met Frits Kooi. Frits lijkt uiterlijk sprekend op zijn vader. Misschien heeft hij een iets dikkere ‘kop’. Maar de onderkoelde humor en bescheidenheid zijn goed herkenbaar.
Zijn ouders waren de beste vrienden van mijn vader en moeder. Een vriendschap die ontstaan  is in de allereerste tijd toen mijn ouders in Noordhorn woonden. Het was tijdens de bouw in 1939 van de ULO-school aan de Langestraat, waarbij Reint Kooi, de vader van Frits, als adviseur van het schoolbestuur een belangrijke rol gespeeld heeft. De vriendschap heeft zich in de oorlogsjaren enorm verdiept. De familie Kooi was vooral  de belangrijkste morele steun van mijn moeder na de moordaanslag op mijn vader en tijdens zijn gevangenschap in Vught.
Zelf  kwam ik als klein kind, voor 1950, bijna wekelijks in de werkplaats met Barteld. Met verwondering heb ik het vakmanschap van Top en Bauke de Vries aanschouwd. o.a. het maken van kozijnen. Men gebruikte in die tijd alleen nog maar handgereedschap. De enige machine die in de werkplaats stond, was in die tijd een zaagmachine. Later kwam er een kleine electrische slijpmachine bij en weer iets later en schaafmachine (vlakbank). Ook gingen we mee naar de bouw. Ik herinner mij verschillende woningen. Maar vooral spectaculair was de wederopbouw van een boerderij in Oxwerd die door brand verwoest was. Toen de spanten overeind stonden, werd  er een vlag op geplaatst en werd er bier, ‘Oud Bruin’ , uitgedeeld.
Ook kan ik mij herinneren dat Kooi de renovatie van het zwembad voor zijn rekening nam. De houten badhokjes aan de Westzijde werden afgebroken en vervangen door stenen badhokjes aan de overzijde. Ook het bassin werd opgeknapt.. Hiertoe moest het bad worden leeggepompt. Om de druk van de grond op te vangen werden eerst een paar enorme grote platte balken dwars tussen beide wanden geplaatst. Ze werden op een handkar van de werkplaats naar het zwembad gebracht. Waarna het de bedoeling was om ze in het water te laten glijden door de kar te kiepen…Dit lukte niet door opwaartse druk van het water,  waarna Reint Kooi aan de waterzijde op de balk klom om zo  het gewicht te verplaatsen. Al te gemakkelijk lukte nu de tewaterlating. De balk dreef naar de overkant met een ernstig geschrokken Reint Kooi. Zonder een nat pak te hebben gehaald, klom hij op de kant en maakte een grapje. Voor een kind een zeer indrukwekkende gebeurtenis! 

Meinderd de Vries.