Dinsdagmorgen in het voorbijgaan, op weg naar de bakker… Er is begonnen aan het afbreken van Langestraat 11.

Ook hier werkt slopen ontluisterend. De waardigheid van een maaksel, of dat nou een Siekmanontwerp is of niet, wordt met het pand zelf afgebroken. Het is niet alleen de teloorgang van een woonhuis, het is ook de aantasting van “cultureel erfgoed”.

Voor de afbrekers zelf is en blijft het spannend: Wat komen we op ons sloperspad tegen?

Als ik terug kom van de bakker, staat de sloopactiviteit weer even stil. Koffiepauze?

’s Middags ga ik er met de grote Canon op af. Zonnetje erbij, krijgt de klus meteen een andere glans…

Het is net of het woonhuis langzaam maar zeker wordt ‘uitgekleed’, het naakte bestaan van wat eens wás…

Zo’n plaatje bijvoorbeeld, met de beklede trap: “Wandelend puin, de trap af”…. Surrealisme!

Hoeveel mensen hebben in het bestaan van dit Siekmanhuis de trap gebruikt? Wie is de kampioen trap lopen geweest? Wie is er wel eens afgedonderd….. Als je de grijper bekijkt, is het net een afschuwelijk monster met twee ogen die kwaad in de zin heeft. Het kwaad geschiedt….

Langestraat 11, verminkt. Het gezicht van het pand is onherkenbaar gemaakt, is geschiedenis geworden…

Eigenlijk gaat het veel te gemakkelijk, eigenlijk zou slopen ook nog een HANDwerk moeten zijn…. Zouden we ons misschien toch nog vaker bedenken voor we een sloopbedrijf inschakelen.

Maar, zeggen de slopers, “Wie afbreekt, bouwt ook op!” Is ook iets voor te zeggen….

Dinsdagavond, 11 juni 2013. De zon verguldt het sloopslagveld, wat een ravage! Het lijkt hier wel oorlog….