“Nu eens de andere kant op…!” Prachtig zonnig herfstweer, afgelopen maandagmiddag! Gé en ik besluiten langs het kanaal naar de Spanjaardsdijk Noord te lopen, en dan v ia het betonpad terug. Ruim een wandeluur, afhankelijk van je loopsnelheid. We hebben geen zin de sokken erin te zetten, het wordt meer slenteren dan sleuren… Ten voordele van de gemoedsrust, en de foto’s onderweg:

Het “kluizenaarshuisje” op de driesprong van fietspad, Kanaalweg en Spanjaardsdijk Noord

Gelukkig was ik voorbereid, maar toch doet het “zeer aan de ogen”, de ‘ontmanteling’ van het huisje op de driesprong van fietspad, Spanjaardsdijk Noord en Kanaalweg. De rigoureuze groenverwijdering tast het romantische voorstellingsvermogen aan, in de huidige staat is er moeilijk  iets sprookjesachtigs van te maken, of te dénken… Met holle ogen staart de bouwval je aan, hoe nu verder? Of lacht het sloophuis ons vierkant in ons gezicht uit?

Naar verluidt zet de familie E.Top hier haar nieuwe optrekje neer. Hopelijk niet zodanig dat automobilisten constant met groot licht in de ramen schijnen… Ben benieuwd wat de invloed van de nieuwe hoge brug en de omgelegde N355 zal zijn op deze situatie. Ik had hier jaren geleden wel oren naar, om hier te gaan wonen, maar jarenlange onderhandelingen met mijn vrouw hebben niet tot het (door mij) gewenste resultaat geleid. (Dat wil zeggen, in werkelijkheid hebben we niet onderhandeld, ik voorzag toen al dat die beraadslagingen jaren zouden gaan duren en zag er op voorhand van af…)

Woonboerderij aan de Spanjaardsdijk Noord

Je hebt tegenwoordig woonboerderijen en werkboerderijen. Ja, in die laatste is ook woonruimte, een dubbelfunctie. Maar op de foto staat de fraai gerenoveerde woonboerderij aan de Spanjaardsdijk Noord. Vraag me niet wat het allemaal heeft gekost, dat weet ik toch niet. De eerste pogingen hadden een verschrikking tot gevolg, maar nu ziet het geheel er geslaagd uit (al kun je over de kleurencombinaties eindeloos bekvechten…) Zelf vind ik het wel aangenaam dat die gekke schoorsteenkolom aan de buitenkant van de voorgevel is verdwenen.

We wandelen naar het betonpad, terug naar het dorp. Beetje nevelig, sfeervol. Op het “stoppelland” aan de linkerkant in de verte twee gelukzoekers, druk doende met hun ‘metaaldetectoren’ of hoe je die apparaten ook noemt. Ik kan niet goed onderscheiden wie daar bezig zijn onvermoede schatten uit de aarde te voorschijn te ‘detecteren’…

Ietsje dichterbij halen, zo’n lutje Canon kan meer dan je denkt…

Of hoor ik daar de bekende stem van Herman Scholte???! (Bij voorbaat excuses, mocht ik er naast zitten…)

©foto’s: jan blaauw, 12 11 2012 (Canon Powershot A495)