Regenvocht met wat zonlicht op bladeren, het mooie is dichterbij dan je denkt…. Planten in de eigen voortuin, prima verzorgd door liefhebster Gé

Minoes, een van de poezen van overbuurvrouw Heleen, zit op de Eend van nummer 35. Beetje suffend, Minoes houdt wel van een autoligplaats. Ze is een klager, niet bepaald meer een fanatieke jager (of de vogels moeten haar al rechtstreeks in de bek vliegen…) Overigens zijn er in onze buurt vandaag de dag wel erg veel katten, die maar al te graag juist ónze tuin uitkiezen voor niet gewaardeerde bezigheden. Steeds maar stront opruimen is niet populair en de jongste zwarte kat van de familie Frenssen is helaas zijn wilde haren nog niet kwijt tot verdriet van onze vogelvrienden. En dan gaan ze bij de “Kattenopvang” ook nog eens kittens uitventen….

In de Schippersstraat bij Frits Mesker is er volop leven in de naastgelegen dierentuin. De bijzondere kippen laten zich horen, de bijzondere schapen houden zich nogal gedeisd…

Het braakliggende vroegere VanderVeenterrein verwildert steeds meer, in afwachting van de aanpak van de wegverlegging van de N355. Die verwildering heeft zo zijn positieve kanten voor flora en fauna, maar of de omwonenden er blij mee zijn….

Mooie foto van het voorhuis van de woonboerderij van de familie Bisschop. Het pand staat al enige tijd te koop. Het is prachtig opgeknapt, maar ja, vindt er maar eens een liefhebber voor met voldoende duiten in de knip.. De plek, waar vroeger agrariërs als Poll en Wieringa het boerenbedrijf uitoefenden, is uniek.

De firma Hak, die van de buizen, niet die van de groente, is actief aan de westkant van Noordhorn. Nieuwe aardgasleiding? Die buizen vormen wel een vreemd element in het gebied met paarden, meeuwen en gelukkig ook nog koeien in de wei…

De belichting deugt niet helemaal, maar ik wil het toch even laten zien. De plek met de resten van de voormalige spoorbrug even voorbij de zwaaikom in de Schipsloot. Ik ben bang dat die resten niet lang meer zichtbaar zullen zijn, zo verdwijnt ook dit element langzaam maar zeker naar de Archieven. De grazende schapen trekken zich er weinig van aan, de meerkoet links onder vindt de fotografen bedreigender…

Jonge kalveren die ons als voorbijgangers geen strobreed in de weg liggen, ons niettemin wantrouwend bekijken. En die gele flappen in de oren, ik zal er nooit aan wennen…

Prachtig toch, zo’n uitgesproken kalverkop! (En denk die gele dingen dan maar weg…)

Bij dit fraaie uitzicht op Oxwerd blijven we even pauzeren. In alle jaargetijden mooi om bij stil te staan.