Geen broer Hemmo deze zondag, mijn vrouw gaat mee als wandel-stand-in. Voornaamste doel: de hertenkamp, even de ontwikkeling gadeslaan van de jonge damhertjes. En verder alleen de zondagse loomheid uit het lijf verdrijven, het bloed wat harder laten stromen (= de pijn in de beenbloedvaten doen verdwijnen…) Gereedschap: Mijn Canon EOS D400 met 28-200mm-lens, daarmee ben ik voldoende bewapend…:

Nog geen drie stappen buiten de achterdeur en de eerste kiek is gemaakt: Bloem van de kamperfoelie, boeiend van vorm.

Verder naar achteren in de achtertuin, deze fraaie bloeier. De bloemen lijken op die van de lava(n)thera, maar het is een andere plant. Welke?

Een van de poezen van de overburen gaat gewillig poseren, midden op straat. Even daarvoor lag ze in sluiphouding richting tortelduif die echter attent reageerde.

Het jongste damhertje ligt onstpannen in het gegroeide kampgras, nabij de andere Bambi. Rust heerst, weldadig voor de dieren. De veelkleurige haan houdt toezicht, een eendendelegatie is naar ons onderweg, verder (bijna) volledige bewegingloosheid…

Ah, het klikken van de camera wordt meteen opgevangen door het jonkie. Attent het koppie omhoog, verder geen reactie.

Dit is het andere, iets oudere jonkie. Net of de dieren diverse wonden en wondjes op hun lichaam hebben. Ongewoon of natuurlijk?

Kijk, zo liggen ze erbij op deze tamelijk zonnige zondagmorgen. Ze lijken zich nergens druk om te maken, en de moeders ook niet….

De prachtige, ruimte scheppende tuin naast het huis van Willy en Janna Helmus aan de Lindestraat. De oude dakpannenwoning op de achtergrond (waar Willy’s broer Piet woont) doet het goed op de achtergrond!

Minder fraai, de bekladde muren aan de zuidoostkant van de OBS De Molshoop. (Ja, dat bordje rechts op de muur zegt iets over de aanwezigheidsregels, maar ja….)

“Laat niet als dank voor het aangenaam verpozen…..” Nee, dit zijn geen vroegtijdig afgevallen bladeren van de bomen, het zijn plastic bordjes voor het nuttigen van buitenluchthapjes. Vergeten op te ruimen waarschijnlijk….

Terug bij huis worden we verwelkomd door de wegfladderende mussen en een duif, die stil blijft zitten. De vogel lijkt gewond, maar als ik dichterbij kom, vliegt ie toch weg. Die kunst ben ik niet machtig….
©foto’s: jan blaauw, 15 juli 2012
