Aan het eind van de middag nog even naar de hertenkamp gewandeld, nieuwsgierig naar het welbevinden van de jonge hertjes! Zonnig weer, half bewolkt, prettige sfeer met enkele ouders en jonge kinderen, én de dieren binnen de omheining…. De prachtige haan vraagt als eerste de aandacht, hij kraait koning, maar of dat een waanbeeld is? Het bijna drie weken oude jonge damhertje dartelt en rent en wordt nauwlettend in het oog gehouden door de moeder. Het pas geboren jonkie ligt in het hoge gras, rustig, oren gespitst… Hier blijft de moeder op afstand. Geen aandacht trekken? Overigens ging het bij de eerstgeborene net zo! De jonge herten geven het dierenverblijf een extra dimensie, vitaliteit, levenskracht, ondanks de tragedie van het tweede jong dat slechts drie dagen werd. Zó lijkt alles goed te gaan en kunnen de kleintjes groter groeien, weerbaar worden. Aanwinsten!

De haan heeft je meteen in de gaten als je de hertenkamp nadert. Als hij de aandacht niet krijgt, vráágt hij erom!

Prachtig kleurenpalet, en ‘Heer Haan’ wil het weten ook….

Het pasgeboren damhertje, twee dagen oud, ligt in het gedeelte met het wat hogere gras. Oren gespitst, maar rustig…

Hier valt als fotograaf weinig eer aan te beleven, het gaat goed, zo te zien!

De eerstgeborene laat zich kieken, eventjes. dan vliegt ie al weer naar het andere einde van de hertenkamp!

Toch nog even poseren dan? Bij de schuur, moeder kijkt toe…

Het jonkie blijft voorlopig nadrukkelijk onder de hoede van de hinde. Ze maakt er geen woord aan vuil, maar IS er!

Dorst? Dan eventjes drinken, zolang het nog kan….

“Lekker hoor! Maar nou ga ik maar weer….”

“Tot ziens!”

Lichtspel, nee, niet in het bos, in onze eigen achtertuin!

©foto’s: jan blaauw, 30 juni 2012 Canon EOS D400, Tamronlens 28-200)