Op het moment dat het devies “ETEN!!!” luidt en de geuren van een heerlijke warme maltijd mijn neusgaten binnendringen, gaat de telefoon: René Vonk! Hij blijkt de verwachte blijde boodschapper: “Het derde hertenjong is er!” Nog geen tien tellen later wordt het bericht bevestigd door insider Coby de Weerd. Dan de warme maaltijd maar weer even in de pan, “first things first!” Bij de hertenkamp loodsen enkele banzkittende meisjes en hond-uitlatende Jan Schipper mij naar de oostkant, waar inderdaad onder het toeziend oog van dierenverzorger Henk de Weerd de derde hinde haar jong hoedt, en passant de omgeving in de gaten houdend. Af en toe likt de tong het jong, de moederkoek is dan al geconsumeerd, geen geur meer voor roofdieren…. Een serie foto’s gemaakt, het avondlicht is nog ruim voldoende, de onweersbuien laten hier nog op zich wachten… Ook verzorger Koos komt kijken, hij heeft junidienst. Net als bij het eerste jonkie is ook deze geboorte een buitengebeuren, een positief teken? (Het tweede jong werd in de schuur geboren en bleek na drie dagen niet levensvatbaar). Wat zou het mooi zijn, als deze donkere ‘Bambi’ zich voorspoedig kan ontwikkelen in de Noordhorner hertenkamp! DUIMEN!
Het eerste jonkie lijkt twee moeders te hebben, ze hebben met zijn drietjes een rustige plek gezocht onder de bomen op de bult.
Aan de oostkant van de schuur liggen de hinde en haar jong in het gras, nieuwsgierig gadegeslagen door een van de hennen…
Het is en blijft een prachtig, ontroerend gezicht! Jong leven in de hertenkamp!
De hinde verplaatst haar lichaam niet, zo’n geboorte gaat haar niet in de kouwe kleren zitten…. Wel draait de kop alle kanten op, het dier blijft waakzaam, het jonkie kijkt mee….
En natuurlijk likt de moeder het jong schoon, droog. Af en toe lijkt het jonkie overeind te komen, maar dat is nog even een brug te ver….
Ook hier is het schoonlikken meer dan een praktische bezigheid; de aanraking, de geuroverbrenging, het lijfelijke contact is een levensvoorwaarde.
Het jong wil ook een wat hoger uitzicht, rekt zijn hals… en valt dan vermoeid weer naar een lager niveau…
Dit plaatje nog… omdat ie zo mooi is! Hertenkampcommissie, gelukgewenst! (Of eigenlijk: dorp Noordhorn gefeliciteerd!)
Het eerste damhertenjong is inmiddels ruim twee weken oud en al aardig gegroeid! Hoe kan het ook anders, met twéé moeders…..
“Zo”, zegt de biologische moeder van het eerste jong, “laat mij d’r ook eens even bij!” En ze ruikt aan en likt het jonkie. “Het is mijn jonkie!”
€foto’s: jan blaauw, 28 juni 2012 (Canon EOS D400, lens Tamron 28-200)
Noordhorn heden en verleden 