Natuurlijk blijf je benieuwd naar het wel en wee van de dieren in de hertenkamp, met als middelpunt het jonge damhertje. Gisteren al even gekeken, geen hertje te zien. Vanmorgen had ik meer ‘succes’. Al van verre zie ik een trotse hinde (kop op!) met haar jonkie, dat niet van haar zijde wijkt. Waar moe gaat, gaat het kind… Dat zien ook de kinderen van de opvang, al hebben ze minstens zo veel oog voor de eenden en kippen (die kun je brood voeren!) en voor de schommels. Mamma damhert heeft me meteen in de gaten en gaat in sierlijke stijl zo ver mogelijk van me vandaan. Met de telelens is er altijd nog wel een plaatje te schieten. Na een rondgang terug bij bank + afvalbak. De hinde is een beetje zat van mijn gedoe, het hertenjong zoekt de beschutting van de schuur op. De hinde komt naar mij toe met een air van “Als je zonodig foto’s wilt maken, ga je gang, maar laat mijn kleintje met rust!” Ze probeert enkele keren mij weg te lokken. Als dat niet lukt, blijft ze me scherp in het oog houden. Ik gun ze hun rust en trek me terug op de thuisbasis. Nee, de andere hindes hebben nog niet geworpen….
Het onafscheidelijke damhertenduo aan de oostkant van de hertenkamp, op veilige afstand van de kieker. Wel immer waakzaam!
Ook de kleintjes van de kinderopvang waarderen de zonnige hertenkampsituatie, al hebben deze twee een mediterend moment bij de schommels, met de rug naar de dierenweide.
En deze peuter vindt het voeren van de kippen en de eenden heel wat boeiender dan het geren op afstand van mamma en jong damhert….
Het tweetal, moeder en kind, op de heuvel onder het geboomte. Ook vanaf hier ontgaat hen niet veel, noch de fotograaf, noch de hondenbezitter….
Ja, je staat dan weliswaar aan de veilige kant van je moeder, maar je wilt ook wel zien wat er aan de andere kant gebeurt….. Een onderdoorkijkje!
Veilig aan de oostkant, opnieuw… Die beesten krijgen hun beweging wel…. Prachtig om te zien dat veel van het gedrag van het kleintje afgekeken lijkt van de grote. Imitatiegedrag. Leergedrag?
De hinde vindt het geklik van de camera blijkbaar welletjes, komt recht op me af. Intussen huppelt het hertenjong de schuur binnen…
Prachtige kop van de hinde. Een mengsel in de blik van “Nou is het genoeg!” en “Wie ben jij eigenlijk?”
De hinde biedt me werkelijk alle gelegenheid haar van drie kanten te fotograferen. Eén keer laat ze een vervaarlijk geluid horen, verder blijft ze rustig het camerageklik ondergaan. Maar ze houdt me wel scherp in de gaten!
“Is het nou mooi geweest?” Ja, dat vind ik eigenlijk ook wel. Ik verlaat de rustige sfeer van de hertenkamp, ga thuis de resultaten bekijken…
Buurjongen Tim sluit deze reeks af. Hij heeft een paraplu als spelattribuut, voert er allerlei capriolen mee uit, maar weet ook dat ie als parasol is te gebruiken….
©foto’s: jan blaauw, 19 juni 2012 (Canon EOS D400, lens 28-200)
Noordhorn heden en verleden 