Gunstige weersomstandigheden voor een geboorte in de open lucht, in de schaduw van een loofboom…. Terwijl het jonkie probeert of het op zijn pootjes kan staan, houdt moeder meer dan een oogje in het zeil!

De kersverse moeder vindt dat er onraad dreigt en gaat op pad, het jong blijft even alleen achter. Een loslopende hond krijgt de wacht aangezegd, druipt af… Moe hinde keert terug naar het pasgeboren jong…

Tja…. Zo zit je veilig in de moederbuik, zo sta je onzeker op je pootjes, terwijl mama jouw veiligheid elders vooropstelt…. “Laat me niet alleen…”

Ha, daar is ze al terug! Nee, die laat je niet in de steek! Likkend wordt de band tussen moeder en kind versterkt, en praktisch is het ook….

De hinde is er weer evn bij gaan zitten/liggen, zo’n geboorte gaat je niet in de kouwe kleren zitten…. En het schoonlikken gaat nog wel even door….

Liefdevolle aandacht van een groepje kijklustigen van het eerste uur. Het stemgeluid wordt gedempt, fluisterend worden de bewegingen van moeder en jong gevolgd, en die van de fotograaf….

Toch maar even de Canon voorzien van een andere lens (28-200) om het tafereel dichterbij te halen (en niet onnodig meer overlast te veroorzaken…). Een trotse moeder in beeld, en wat lijkt dat jonkie op haar!!

Ja, de tong van de moeder is een belangrijk hulpmiddel bij de post-natale zorg…..

Mooi hè!! Daar kun je inderdaad toerloos naar kijken! Jong geluk, recht op een hertwaardig bestaan!

En het schoonlikken is nog lang niet afgerond. Het is bovendien een heel concreet bewijs van moederliefde, “op mij kun je rekenen!”

Wacht, er moet nog even weer worden geoefend! Hè, hè, dat valt niet mee…. Maar ja, herten horen tot de nestvlieders, je moet meteen vanaf het prille begin weerbaar zijn , zo snel mogelijk kunnen vluchten….

Een laatste foto van deze serie! We wensen moeder en kind een plezierig bestaan in de Noordhorner hertenkamp! Hertenkampcommissie en talloze meelevenden: gefeliciteerd met deze aanwinst!