Familie Helmus op het hooiland (foto: W.Helmus)

Overmand door nostalgische gevoelens? Misplaatste romantiek, overdreven beklemtoond? ‘Vroeger’ als voorbeeld voor een voortrazende eigen tijd, waarin grasland niet eens de gelegenheid meer krijgt zich te ontwikkelen tot hooiland? De tijd van tegenwoordig (Pas op, het is al weer voorbij!) waarin grote kavels in een ommezien worden gemaaid, een dag later de oogst wordt verpakt in landbouwplastic, zachtgroen (hou rekening met het milieu!), en afgevoerd. Je draait je even om, en het is voorbij….
Op de foto is dat nog anders, zo’n veertig jaar geleden, schat ik, toen Jaap Helmus en zijn gezin woonden op Langestraat 40, toen nog een echte boerenstee. De rijzige populieren verbergen de donkergrijze gevel van het woonhuis, de schuren zijn nauwelijks te zien. Eerder heeft Vennema hier geboerd, Jaap Helmus is de laatste echte. (Keizer maakte er vervolgens meubels, nu makelaart hier de Achterhof-familie). Het is aanpakken geblazen, het gras is al enkele malen gekeerd, het wordt nu ‘opgehokt’, zo te zien, ‘opgebult’. Broer Willy helpt een handje, een van de kinderen zit op de trekker, een andere prikt een vorkje mee. Zwijgend, op het land werd tijdens het werk niet veel gesproken. Ik ken deze techniek niet, in mijn geboortestreek was nauwelijks grasland. (Het Oldambt, de graanschuur waar schrijver Frank Westerman later de republiek uitriep…) Jaap Helmus zocht zijn toevlucht in Canada (sinds zijn vertrek is het vlaggen in Noordhorn vanaf de toren en bij de school aan lager wal geraakt), is inmiddels overleden. Broer Willy, vroeger landarbeider en zeeman (uitersten ontmoeten elkaar wel vaker), later brugwachter bij de Waterstaat, is er nog.  Heeft genoeg aan zijn prachtige tuin en aan het verzorgen van de dieren in de hertenkamp, bij toerbeurt.
Als je nu langs de N355 loopt, zicht op ditzelfde Noordhorn-West, zie je iets heel anders. De loofbomen zijn goeddeels gekapt, het woonhuis heeft een danige opknapbeurt gehad, staat te stralen in de middagzon. Het grasland is er nog. Over de status van dit gebied hebben de overheden wijze besluiten genomen. Deze ruimte blijft, hier geen dorpsuitbreiding, geen extra wegen of paden, geen uitzichtvervuilende opstallen. Ademruimte voor een dorpsgemeenschap die elders al genoeg te lijden krijgt door ‘infrastructurele wijzigingen’. Geniet van de huidige prachtkant van Noordhorn, en kijk ook goed naar dit rustgevende beeld uit Noordhorn…Toén! (JB)

Eerder gepubliceerd in “Noordhorn Nu”,  juni 2012, 9e jaargang, nummer 6  (“Noordhorn Nu” is het maandelijkse orgaan van de handelsvereniging “Fortuna” en de Vereniging Dorpsbelangen Noordhorn)

Westkant Noordhorn, iets ander standpunt, iets ander beeld, zelfde grijze voorgevel. Jaren zeventig?

Westkant Noordhorn, anno september 2011; veranderde aanblik, minder bomen, andere gevel

Zo zijn de veranderingen beter zichtbaar; niet alleen de voorgevel, veel meer het achter liggende gedeelte. Het grasland, dat is er nog….