Al eerder wijdde ik een blog aan de reacties van toenmalige evacué Jan Zuijdijk naar aanleiding van het boek over Zuidhorn in de bezettingstijd:

Jan Zuijdijk kwam toen met zijn ouders van Zuid-Holland naar het noorden, omdat de Duitsers destijds hun woongebied tot “Sperrgebiet” verklaarden. Onlangs kwam Jan Zuijdijk met een aanvullende reactie:

“Ja, in de dertiger en veertiger jaren liep nog niet iedereen rond met I-phones en allerhande communicatiemiddelen. De telefoon bestond toen nog maar nauwelijks en even bellen was er niet bij. Het kon gemakkelijk een paar weken duren voor men een bericht per post terug kon verwachten of zelfs helemaal niet.
Ik denk dat wij ongeveer een groot jaar in Noordhorn gewoond hebben. In oktober 1945 zijn we teruggekeerd naar Den Bommel achter op een vrachtwagen van transportbedrijf De Jong geloof ik. Die zaten in de Schipperstraat bij de molen.  Ja, zo ging dat toen,….. Het enige comfort was een stuk zeildoek waar wij onder konden schuilen tegen wind en regen.
Bij aankomst troffen wij een huis aan met eeen dikke modderlaag en gebroken meubelen, terwijl het riet tot aan de dakgoot groeide.
De mevrouw waar wij ingekwartierd waren in Noordhorn, was dacht ik een zus van boer Datema. Als dit niet zo is, weet ik het ook niet meer.
Wij woonden aan de noordkant van garage Oosterhuis (richting Grijpskerk). Een paar huizen verder woonde een schildersgezin waarvan ik alleen de dochter kende die ongeveer  van onze leeftijd was. Haar naam was Jeltje geloof ik.
Het inkwartieren werd waarschijnlijk gedaan door locale diensten. Wij kwamen aan in een gebouw waar een bowlingbaan in was en werden van daar verder gebracht ( na de erwtensoep).
Sorry om te horen dat Roelof aan kanker is overleden, zijn zus Bieke was een stuk jonger dan Roelof.
Wij, mijn vader en ik ,zijn nog een keer terug geweest in Noordhorn en hebben toen bij de familie Datema gelogeerd, maar wanneer dat precies was, weet ik niet meer. Ik herinner mij wel dat de Datema-kinderen bij mij op school zaten.
Die domineeszoon was van een ander dorp, hij kwam op de fiets, wat op zich al een wonder was ,want niemand had nog een fiets
en al zeker geen luchtbanden. De naam was Scherens of zo.
Ik moet nog ergens een schoolrapport hebben van die school. Het papier was zo schaars dat het een oud rapport van een vroegere scholier was dat hergebruikt werd, het was inderdaad de school met de bijbel met meester Slings.
Ik zal het rapport opzoeken.
Het wonen destijds was eigenlijk meer kamperen, met teveel mensen in een kleine ruimte, maar dat was nu eenmaal zo.
Ik zal alles nog eens opschrijven in een meer geordende volgorde, maar ik moet alles putten uit mijn herinnering aangezien wij met de watersnoodramp in 1953 weer alles zijn kwijt geraakt.
u kunt alles gebruiken wat ik schrijf, als het bruikbaar is voor uw blog.
Er zijn  niet zoveel mensen meer denk ik die hiermee bezig zijn.
De familie van mijn vrouw was naar Garmerwolde gebracht en die hebben daar de gehele tijd gewoond met hun eigen verhaal.”
 

De boerderij van Datema (anno 2010), waar de vader van Jan Zuijdijk werkte in 1944-1945.

©foto: jan blaauw, oktober 2010