Het hart klopt me nog achter in de keel, de confrontatie met de tieners die zich bij de OBS De Molshoop uitleefden in anti-prunusgedrag doet me meer dan goed voor me is, blijkbaar…. Dilemma: Je komt langs je oude school waar je meer dan dertig jaar de plussen hebt bevorderd en de minnen hebt bestreden. Je ziet een groep jongeren de beide eerbiedwaardige Japanse kersen onheus bejegenen (= rukken aan takken, in de boom klimmen en de resterende bloesem met geweld verwijderen, bloesem met armenvol naar ‘elders’ brengen (achter de school) etc. Geen criminele daden, maar nou ook niet bepaald gedrag waarvan je zegt: “Goh, zijn die even goed bezig….!” En dan?
“Dóórlopen!!” zegt een inwendige stem…. “Niet mee bemoeien!” Maar dat doe ik al zo vaak…. “Grijp in! Zeg er wat van! Doe er wat aan!” voegt een ander stemmetje me toe. Dit stemmetje wint.  Ik stap er op af, maak enkele foto’s (Je weet maar nooit… Nee, ik zal ze hier op de weblog niet gebruiken) en zeg dat ik dit gedrag niet waardeer. “Hou er mee op en kom maar uit die boom!” Gelach…. “Waar ik me mee bemoeide…” “Als die jongen in de boom wil klimmen, dan klimt ie toch in de boom? Is die boom van u? U hebt hier niets te zeggen!” (Ze zeiden nog wel “U” tegen me!) Uiteindelijk kwam de ene plaatselijke puber wel uit de boom, al ginnegappend, en liep lachend naar de achterkant van de school. Wat de anderen deden, weet ik al niet meer…  “Wegwezen!” gebood de eerste stem, “Weg hier!” en deze keer deed ik wat me inwendig werd gezegd, niet meer wachtend op dat andere stemmetje. Trillend nog liep ik richting huis, er vlogen allerlei gedachten door mijn hoofd: “En nu? Wat doe je hiermee? Ga je de gemeente inschakelen? Of de politie? De schoolleiding? Of…” Niets van dit alles, mijn OBS-oppastijd is verleden tijd. Toch besloot ik in ieder geval naar de ouders van twee van de groepsleden te gaan, een straat verderop. Gepraat met de moeder, ze zou er met de jongens over spreken. Wel benadrukte ze dat er voor deze meisjes en jongens toch ook ergens ruimte moet zijn. Tja…. Maar zó???
Thuis kon ik me eerst eens flink wassen en droge kleren aantrekken. Wat een ongezonde toestand! En het dilemma blijft: Je ziet ongewenst gedrag, bovendien op een plek waarmee je ‘nog steeds iets hebt’….. Wat doe je????

De prunussen zoals ze er enige dagen geleden nog bij stonden. Inmiddels is door de regen de kleur verschraald en vallen de bloemblaadjes geleidelijk in groten getale naar de grond. De wind doet zijn werk (behoeft geen menselijke medewerking….)

De functie van dit soort bordjes? Wie het weet, mag het zeggen…….

©foto’s: jan blaauw, 2011/2012