Annie Boerema-van der Helm verwelkomt me met de van haar bekende gulle lach. Ze woont aan de Schippersstraat, kijkt uit op het bedrijventerrein. “Jammer van het uitzicht, vroeger kon je heel ver kijken, ik heb de ontwikkeling van het bedrijf van Koopman op de voet kunnen volgen!” Bepaalde veranderingen vindt ze spijtig, zoals het verdwijnen van de oudere huisjes aan de westkant van de Oosterweg. Voordat het interview van start is gegaan, zijn we al aardig op weg…. Portret van een energieke vrouw, Noordhornse sinds 1973:

Annie Boerema-van der Helm is geboren in juni 1934, in “Schilwol” (Schildwolde). Daar, aan de andere kant van de Stad, groeit ze op. Haar vader heeft een boom- en fruitkwekerij. Het gezin Van der Helm telt vijf kinderen, Annie als jongste. Nee, ze is niet naar de kleuterschool geweest, “moeke zag der tegenop”, die heeft de jongste liever nog wat langer bij zich in huis. Als zesjarige naar de School met de Bijbel, op de grens met Slochteren. “Lopens, klompkes aan, n dik haalf uur.” Annie is positief over de leerkrachten van toen, ze heeft op school een gezellige tijd en treft bovendien een vooruitstrevend ‘hoofd der school’. De blik naar buiten gericht, “hij vroeg folders aan van de KLM, en van de boten van de Holland-Amerika Lijn, dat was heel wat in zo’n besloten dorpsgemeenschap!” Na de oorlog gaat ze naar de ULO in Sappemeer, op de fiets, in een groepje. Na het behalen van het diploma is ze ‘even’ thuis geweest, gaat dan de verpleging in. Eerst op “Dennenoord” in Zuidlaren, vier jaar; daarna twee jaar in het Academisch Ziekenhuis in Groningen, ze haalt daar diverse speldjes zoals het witte kruis en het ‘ooievaartje’ (kraamhulp). Dan is inmiddels ook Harrie Boerema in beeld, dragline-machinist, die ze voor het eerst in de kennissenkring ontmoet. In 1963 trouwen ze, eerste woonplaats: Delfzijl. Tien jaar later wordt in Noordhorn het huis aan de Schippersstraat gekocht, van de familie Staal. Het gezin is gegroeid tot zes. Vier kinderen: twee jongens en twee meisjes, alle vier intussen gelukkig getrouwd. Annie heeft acht kleinkinderen, onder wie één meisje. Annie is sinds haar trouwen huisvrouw, “zo ging dat in dij tied…” Ze geeft aan: De leefomstandigheden waren toen heel anders dan nu, je had niet direct een wasmachine; kleding maakte je vaak zelf. Nu is dat anders. Haar dochter zegt wel eens: “Wat zou ik de hele dag thuis moeten doen?” “Sokken breien is der niet meer bij, vroeger léérde je dat!”
Waarom Noordhorn? Haar man wil graag ergens wonen “waar de kerk en de school dichtbij zijn”. In die zeventiger jaren gaan ze naar de oude Gereformeerde Kerk (Vrijg.), vlak over de brug. “Brugwachter Zwerver was der toen nog!” De kinderen gaan eerst naar de Jan van Nassauschool aan de Zuidhorner Boslaan, later in Noordhorn naar de nieuwe Willem Lodewijkschool. Ze burgeren langzaam maar zeker in, Annie noemt diverse winkels van toen, zoals kruidenier Hummel, melkboer Boonstra, groenteboer Arends, en Klaas Trip aan de Noorderweg. “Maar, zegt ze, “toen had je al de opkomst van Super De Boer!” Bij hun huis hebben ze een ruime moestuin met boontjes, kool etc. “Je ging de groente inmaken, kwam in een grote diepvriezer.” Nee, niet meer wecken, die tijd is voorbij. (Al vond ze vroeger al die weckflessen in de kelder een mooi gezicht!)
Is er ook tijd voor hobby’s? Annie handwerkt graag. In de weekeinden gaat het gezin er wel eens op uit, net als tijdens de feestdagen. “Met de auto naar het Lauwersmeer, dat was toen nog betrekkelijk nieuw!” Ja, ze is dan ook lid van de Vrouwenvereniging van de eigen kerk, daar wordt aan Bijbelstudie gedaan, en eens per jaar is er een uitstapje.
Is Noordhorn in de loop der jaren erg veranderd? Annie erkent dat veranderingen vaak onvermijdelijk zijn. “Soms vond ik het wel jammer, zoals het verdwijnen van verschillende oude huisjes aan de Oosterweg en in de Langestraat.” Ook moet ze erg wennen aan het gewijzigde uitzicht naar het westen, waar nu het bedrijventerrein is. “Eerst open veld, kon je k wait nait hou ver kieken… Ze zeden eerst dat hier nooit wat veur ons huus kommen zol…” Ze staat er niet te lang bij stil, vindt de restauraties van de Hervormde Kerk en de molen + molenhuis heel positief. Ze weet nog dat er mensen woonden in het oude molenhuis. Een doktersassistente bijvoorbeeld (die later omkwam bij een brand aan de Oosterweg), en de oude mevrouw Boerema, voor wie ze ooit eens een verkeerd bezorgd poststuk had…. Prachtig vindt ze het dat de kinderen van vroeger nu om het huis lopen om spullen te repareren.
Wel eens met vakantie? Ja, het gezin Boerema gaat wel eens kamperen in een stacaravan, op een camping bij Hardenberg. “Vonden de kinder prachteg!”  Van dorpsfeesten herinnert ze zich niet veel, maar “Ho eens even! Er was nog wel eens een kleine kermis, een draaimolen achter de Gouden Leeuw!”
Annie staat er sinds 1984 in haar eentje voor, in dat jaar overlijdt haar man plotseling. Ze kan er nog steeds niet best over praten. Dat doen we ook niet, het wandelen, fietsen en zwemmen komen ter sprake. Het wandelen kan nu even niet vanwege een peesontsteking. Ze heeft heel wat kilometers afgelegd, tochten gemaakt. Zoals de befaamde Strandzesdaagse van Hoek van Holland naar Den Helder en ook een keer de Vierdaagse van Apeldoorn. Ze laat foto’s zien van de Strandvierdaagse, overnachten in kleine tenten, “moest je zelf voor zorgen!” En de uitstekende verzorging onderweg, het vervoer van de bagage, de beloning aan het eind: Een flesje met strandzand! (“Ze wilden een keer met hun tijd meegaan, zouden we een medaille krijgen, waren we niet van gediend!”) Ze mist tegenwoordig toch wel lokale initiatieven zoals de Fietsavondvierdaagse en de Zwemvierdaagse. Vervelen? “Beslist niet!” Ze is intensief aan het quilten, doet aan kantklossen (“Geleerd van Marieke Bellinga!”), breit, borduurt…. De tijd doorkomen is geen probleem. De kinderen en kleinkinderen zijn er immers ook! TV-kijken is geen favoriete bezigheid, al ziet ze wel eens een natuurfilm op 2.
Bij het afscheid nemen toch nog enige weemoed naar de tijd van “Toén”: “Gingen we melk halen in een akertje bij boer Helmus!” (JB)

©foto’s: jan blaauw, maart 2012

Eerder in beknopte vorm gepubliceerd in “Noordhorn Nu”, april 2012, maandelijks orgaan van de handelsvereniging “Fortuna” en de Vereniging Dorpsbelangen Noordhorn.