Echt makkelijk op gang kom ik niet in dit nieuwe jaar, nog een schrikkeljaar bovendien. Eerst al die grijze somberheid en overvloedige regenval, onze WC begon zelfs tegen te sputteren…. Dan de geluiden over een “naar verhouding rustig Oud-en-Nieuw” met een geslaagde bijeenkomst in het dorpshuis, maar ook met kapotte ruiten aan de Borgweg, kruispuntvuur bij Norritsstraat en Verlengde Oosterweg en steeds irritantere overlast bij de hertenkamp…. (Wat is dat eigenlijk: “Naar verhouding rustig?”)
En dan vanmorgen al op tijd wederom dat ergerniswekkende lawaai (erger dan een tandartsboor…) van een motorzaag… Is het 2 januari en wordt al weer een boom geofferd aan de Nieuwe Kaalheid. (Ik had al zo mijn vermoedens… De oude kastanje achter het verkochte huis van Boonstra aan de Noorderweg, pal aan de oprit naar het sportveld). En ongetwijfeld zijn ook hier tal van redenen aan te voeren die tot dit besluit noopten: Veiligheid, kastanjeziekte, ruimtegebrek, te weinig licht, hout voor de kachel etc.  Boven uit het slaapkamerraam zag ik het al wel. Geen snoeiwerk, maar een verdwijnklus. Weer een markant dorpspunt naar de vergetelheid, de gordijnen kunnen ’s morgens wat langer dicht blijven…

Nee, geen boomchirurg, maar een motorzaagspecialist, bezig de kastanje aan de oprit naar het sportveld weg te halen

Toch maar even van nabij bekeken: Fascinerende bezigheid, maar vooral ook pijnlijk.....

Ik moet zeggen: Een grondige aanpak met eigentijdse middelen, dat kost nog een lieve duit ook...

Elke tak die het loodje legt, doet.... (Ach, doe niet zo zielig! Hoeveel mensen kan het tegenwoordig nog iets schelen...)

Nee, ik heb het resultaat niet afgewacht en nee, ik heb van die nieuwe kaalheid ook geen foto gemaakt…. Maar één ding hoop ik van ganser harte: Als de koninklijke kastanje op de hoek van de Moeshorn en de Oosterweg maar ongerept blijft!

©foto’s: jan blaauw, 02 01 2012