Deze blog/dit blogje is persoonlijk. Nou zijn alle blogs dat in zekere zin wel, maar deze is extra persoonlijk. Voor een keer…. Zelf blijf ik het liefst zo veel mogelijk buiten beeld, ik ben immers al aan het woord.
Waarover gaat het? Over onze noordgevel die al 37 jaar een nauwelijks te beteugelen klimopbegroeiing kende. Een prachtige wereld met onnoemelijk vele verstopplaatsen voor vogels, wandelende takken, spinnen etc. Tot vorig jaar nauwelijks problemen, vol bewondering bleven we kijken naar deze groene coulissen. Maar ja, dan komen er ineens klimopsprieten binnendringen op zolder…. Worden slaapkamerramen beslopen door klimoptakken, nestelen ze zich in de dakgoten…. Oeioeioei! En dan merk je dat je zelf dit soort overlast niet zo gemakkelijk meer weet te bestrijden. Intern overleg, en nog eens…. Dan maar alles radicaal verwijderen, hoe spijtig ook! Een groot deel kunnen we zelf doen, de buurman wil wel helpen met de gevarenzone en met de afvoer naar `Tellus`. Beelden van pijnlijk knippen en zagen….

De hoogtevrees hield zich gedeisd, zelf kon ik aardig wat klimop verwijderen m.b.v. de trap van de buurman

Snelle vorderingen en een muur die qua voegwerk geen gebreken vertoont. De nadelen van klimop voor de bouw worden ook wel eens wat overdreven.... Inmiddels zijn ook minder florissante heesters verwijderd. (Gek is dat, als je een keer bezig bent.....)

Maar voetballen op straat met een van de buurjongens is natuurlijk veel leuker! Hier Jens aan de bal, hij heeft talent!

©foto’s: Gé en Jan Blaauw, 1 oktober 2011 (Canon Powershot A495)