Harm Douwe Bos met een van zijn dekhengsten, gekeurd en wel! (Foto: Melissen, Grijpskerk - Bezit: Piet Bos, Noordhorn)

Gekeurde dekhengst met Harm Douwe Bos (foto: Piet Bos, Noordhorn)

Of ik een paardenkenner ben? Allerminst! Ik vind het wel edele dieren, mooi om naar te kijken. Sommigen vinden het prettig erop te zitten, die ervaring heb ik niet. Ontzag heb ik wel voor deze viervoeters, ik zal niet gauw direct achter een paard langslopen. In mijn kinderjaren kwam ik vaak op een boerderij in mijn geboortedorp Midwolda. De boerderij van dr.Oortwijn Botjes, waar boerenknecht Arie, allerminst een prater, mij toch veel duidelijk wist te maken. Tijdens het melken van de koeien. Hij onder de koe, ik op het hek vlakbij. En als er iets met paard en wagen moest worden vervoerd. Ik “grootsk” naast hem op de bok van de wagen, een of twee sterke Belgen ervoor. Zit de disselboom wel goed? Heb je de leidsels? Een enkele keer wilde hij mij op het paard tillen, maar daar heb ik tegen geprotesteerd. Luidkeels waarschijnlijk…
Nu ik deze foto bekijk uit het album van Piet Bos (Badweg), komen die jeugdherinneringen helder op het netvlies. Sterke Belgen, dat waren nog eens trekpaarden. Daarmee kon je een volle wagen met koren van het land halen, je kon er mee ploegen en eggen, je kon ermee fokken, vertelt Piet Bos. Zijn vader, Harm Douwe Bos, was zo’n paardenfokker. Hij had enkele dekhengsten achter in de schuur van Piet Giesen. Giesen was timmerman, maar ook eigenaar van het café-restaurant aan de Langestraat Noord. Het etablissement dat jaren de naam ‘Lijfering’ droeg. Na Giesen kwam Bandringa, later De Haan, nog later de Miedema’s. Achter in de schuur waren enkele paardenboxen, daar stonden de dekhengsten van Harm Bos. Vaak kwamen de boeren met hun merries naar het dekstation, soms ging Bos er met een hengst op uit, zelf een rugzakje met mondvoorraad op zijn rug. De kleiboeren hadden toen allemaal trekpaarden, vaak zo’n 7 à 8! Het dekseizoen liep van april tot en met augustus, een drukke tijd voor Bos. Uit welke tijd de foto stamt? Waarschijnlijk uit de bezettingsjaren, of er vlak voor, of direct erna…. Bos ging trouwens ook met Groninger merries naar regionale paardenkeuringen. De beste gingen door naar de centrale keuring in de Stad! Terug naar de foto, waarop paard en begeleider ‘op hun zondagst’ staan te pronken! Van top tot teen, van laars tot pet, van hoef tot linten in het haar…. Op de achtergrond de café-ingang, het bordje met ‘Volledige Vergunning’, een reclamebord (gedeeltelijk), de toegangsdeuren tot de grote schuur… Bij het café hoorde ook een weegbrug. Piet Giesen was overdag elders, bezig met timmerwerk. De weegbrug werd bediend door zijn vrouw, of door de chauffeurs van de vrachtwagens. Er kwamen bijvoorbeeld veel stro-auto’s van Jo Smit, ja die van de stroschuur, en van befaamde dravers als ‘Quicksilver S’… In het café kwam de visclub bijeen, terwijl ook de gymclub en de voetbalclub van deze accommodatie gebruik maakten. Het voetbalveld lag toen aan de noordoostkant van het dorp, bij de boerderij van Veenstra (nu Stenekes). In de pauze moesten de voetballers op de fiets heen en weer naar Giesen, voor een kop thee… In de grote zaal van het café werden uitvoeringen gegeven door o.a. ‘Kunst na Arbeid’. Groot feest! Vele Noordhorners kenden een andere betekenis van de afkorting KnA: “Knokken na Afloop”…. Aansprekende foto en verhalen uit Noordhorn Toén! (JB)

Harm Bos met een rijpaard op een van de regionale paardenkeuringen (waarschijnlijk in Grijpskerk. Foto: album Piet Bos, Noordhorn))

In beknoptere vorm gepubliceerd in “Noordhorn Nu” juli/augustus 2011, 8ste jaargang nummer 7