In het verzorgde programmablad (ook bij Albert Heyn etc.) staat als starttijd van het volleybaltoernooi: 18.30 uur. De voorbijvliegende, donkere wolken overdag, waaruit af en toe een fikse hoeveelheid regen valt (“Het is wel even weer genoeg hoor, jongens die daarboven de kranen beheren…”), voorspellen niet veel goeds. Als ik tegen aanvangstijd het voorterrein van de Dörpsstee nader, is een groepje enthousiastelingen een beetje ontmoedigd met de bal aan het ‘klieren’. Hoofdscheidsrechter Hille Dijck is sceptisch over het al of niet doorgaan. “t Vaalt der zo mor weer uut…”

Inspelen, en positief blijven! De jeugd speelt zich warm, de scheidsrechter dubt...

Het weer is opgeklaard, de buienradar geeft enkele droge uren aan, althans….  Dan komt de ‘opklarende’ mededeling: “Het gaat door!” De zon geeft een knipoog, en blijft. Het voorste voorterrein is prima bespeelbaar, er zijn ‘maar’ vier teams, het speelveld wordt alsnog in gereedheid gebracht.

De palen de grond in, het net goed spannen, het veld afbakenen met lint... Het duurt even maar dan kan de sportieve strijd ontbranden!

Enthousiast wordt er verder ‘opgewarmd‘, tot het uiteindelijke sein: “Beginnen!” wordt gegeven. De eerste twee teams stellen zich op: De jongeren in witte shirts, bij de tegenpartij bekende en minder bekende Borgwijkbewoners (?). Scheidsrechter: Hille Dijck, een ervaren rot en veelzijdig vrijwilliger.

De wedstrijd is begonnen! Wie tegen wie? Och, dat weten de spelers en de scheidsrechter wel....

Hoe goed het ook gaat, of hoe slecht, of alles er tussenin, de gemoedelijkheid blijft, de scheidsrechter heeft geen kind aan de spelers. Er wordt van speelhelft gewisseld, van belang door de invloed van zon en wind. Ook de wisseling verloopt vredig. Het groeiende aantal toeschouwers (de zon lokt…) staat, zit en hangt aan de zijkant, de driekleur wappert, Harm Bos zorgt voor heerlijke hamburgergeuren…

Scheidsrechter Hille Dijck fluit, klokt en houdt de administratie bij. Een ouderwetse alleskunner!

De bespeelbaarheid van dit voorveld is prima, opvallend! Volleybal buiten op gras kan, als het glad is, vervelende gevolgen hebben. Gedurende mijn kijktijd bleven blessures uit, goed dat er niet al te fanatiek werd gespeeld. Ieder heeft zijn ledematen en zijn spieren lief…. Goed dat er slechts vier teams hebben ingeschreven, het toernooi is op deze ene plek goed af te werken. (Op dit voorterrein zou je ook heel goed “voetvolley’ kunnen spelen…)

Een laatste spelbeeld, de witgehemde jongeren met hun jeugdig elan op de voorgrond

Tijd om nog even binnen te kijken, waar de BAZAR wordt georganiseerd. En dan naar huis, ik word alleen al stijf van al dat kijken en rondhangen, en hurken om foto’s te maken…. (“Nee, t wordt der nait beter op….”)

©foto’s: jan blaauw, 23 juni 2011