Tijdens het zoeken naar een andere foto (soms moeilijker dan het vinden van een speld in een hooiberg…..) kwam ik bijgaande foto tegen. Prachtige plaat uit voorbije tijden, maar nog niet zo heel lang passé! Nostalgie, ongetwijfeld…. En spijt dat ontwikkelingen soms zo verlopen dat je verzucht: “Jammer!” (Al zal veehouder Datema daar wellicht anders over denken….). Eerst de foto (van Piet Niemeijer):

De spoorwegovergang in de oude Mokkenburgweg, in 'moderne tijden' vanwege de risico's niet te handhaven

Ik mis hem, deze oude route. De vernieuwde, met de betonbaan aan de noordkant van de spoordijk en de onderdoorgang verderop kan niet tippen aan het oude tracé. (Ja, ik weet het, als hedendaagse wandelaar mag je blij zijn dat je er überhaupt langs kunt….) In de jaren zeventig, toen we nog aan de zuidkant van het kanaal woonden in het grootdorp, kwamen we hier al recreëren op zomerse dagen. We richtten een prachtige picknickplek in op het gras in de luwte van de spoorbaan, ons van geen gevaar bewust. Er kwam eens per half uur een trein langs daveren, toen nog een bezienswaardigheid.
Inmiddels is deze overgang verdwenen, afgesloten. De weg is hier grotendeels ook opgeslokt als agrarisch terrein. (Boer Datema kreeg compensatie voor het verlies van een stuk land aan de kanaalkant waar een correctie wordt uitgevoerd). De weg is ook afgevoerd uit de wegenlegger met goedvinden van de Zuidhorner gemeenteraad. Weg wég, komt nooit meer terug. Een enkele keer mag je dan nog verzuchten “Jammer!” Verder: “Nait soezen, t is n olle kou worden, loat mor in sloot zitten, nait deroet hoalen…”

Foto: © Piet Niemeijer