Marian Geertsema, te gast bij haar ouders aan de Noorderweg, november 2010

Marian Geertsema (42): “Liever naar een warm land….”

Marian Geertsema, geboren in september 1968, is het middelste kind van Henk Geertsema en Gaatske Jager, blijvers in Noordhorn. Des te opvallender dat Marian in 1993 als au pair vertrok naar Italië en dat haar oudste broer Egbert al jaren in de Nieuwe Wereld bivakkeert, aan de overkant van de Atlantische Oceaan. Alleen de jongste, Henk, aardt blijkbaar naar zijn vader. Hij bleef lang thuis, is nu genesteld in Grijpskerk. Een gesprek met de middelste, met Marian, 12 dagen op bezoek in dit koude kikkerland:

Marian Geertsema besluit in september 1993 als au pair te vertrekken naar Italië. Ze is dan 25 jaar en gestopt met haar hbo-studie, die iets te hoog blijkt gegrepen. Marian kiest voor ‘een warm land, een andere cultuur’, ze wil Italiaans leren. Bovendien tellen gezondheidsredenen, Marian is astmatisch. Ze heeft in Italië minder last van benauwdheid, in Nederland wel met al die sterke weerswisselingen. Via een organisatie in Amsterdam komt ze in contact met een Italiaanse familie, waar geen Engels wordt gesproken. “Een gezin met twee kinderen, meteen Italiaans, je begrijpt dat ik in het begin vaak voor de gek ben gehouden….” Het klikt zodanig in deze Zuid-Europese omgeving dat Marian besluit te blijven. Ze is bij verschillende gezinnen geweest, ontmoet haar vriend Paolo. Samen met hem woont ze bij haar schoonouders, maar dat verandert binnenkort. Sinds zes jaar werkt Marian in de ouderenverzorging, in een Romeins bejaardentehuis. Ze merkt dat juist in Italië momenteel de situatie in de zorg verbetert, o.a. door beter onderwijs. Eerst kon iedereen die dat wilde in een bejaardenhuis gaan werken; sinds enkele jaren worden er diploma’s gevraagd. Vandaar ook dat Marian een klus heeft te klaren in haar geboorteland: het ‘vertalen’ van haar diploma’s naar Italië. “Het gaat erom ter plaatse beter het niveau aan te geven, van belang voor mijn werk en de beloning.”
Marian heeft in Noordhorn de kleuterschool ’t Evertaske bezocht, van ’72 tot ’74. Daarna gaat ze naar de OLS aan de Oosterweg en vanaf 1981 naar de Zuidhorner LHNO. En dan? Een ‘tussenopleiding’, de 2-jarige INTAS in Groningen, om meer (in)zicht te krijgen: “Hoe nu verder?” Vervolgens haalt ze haar MBO-diploma (agogisch werk), besluit naar het HBO te gaan… Daar strandt het schip, te hoog gegrepen. Rigoureus iets anders: Italië!

Marian als kleuter actief in de zandbak, begin jaren zeventig

Van de kleuterschool herinnert Marian zich niet veel meer, wel het spelen in de zandbak en, na diep graven, de juf (Gea Westerhof). “Op de lagere school was ik een wat verlegen, stil meisje; geen haantje-de-voorste…. Al deed ik graag mee!” Vriendinnen op school? Marian herinnert zich Annet Nanninga, Ina en Mona Meulman, Gea Pruim. En de jongens? Met name Peter van Lune! De LHNO roept gemengde gevoelens op, vooral als ze aan de kooklessen denkt, bij mevr.De Boer, “een beetje pinnig…” Ze gaat graag naar biologie, naar juf Toxopeus, uit Zuurdijk. En Engels vindt ze leuk, “maar hoe die leraar heette….” Marian ervaart de LHNO-school als een prettige school. Straf? “Nee, hoor! Ik was een lief, rustig meisje…” Al herinnert ze zich wel dat ze bij de naailessen met enige argwaan werd bejegend, “dat krijg je, als je moeder ‘naaien’ als hobby heeft…Valse beschuldigingen, ik deed mijn werkstukjes altijd zelf, ook zelfs voor een klasgenote….” De overstap naar Groningen is voor Marian een grote, het verschil tussen stadskinderen en kinderen uit de plattelandsomgeving speelt een grote rol.
De verschillen tussen Nederland en Italië? “De Nederlanders zijn toch wat preciezer als het om het nakomen van afspraken gaat, de Italianen nemen het nogal ruim… Alhoewel, Noord-Italianen verschillen duidelijk van Zuid-Italianen, ze zijn Europeser. De familiesfeer is in Italië heel belangrijk, daarbinnen help je elkaar zoveel je kunt. Al komt er in Italië meer staatsinvloed, terwijl in Nederland de tendens de andere kant op is. De hygiënische toestand in Italië verbetert sterk, er is ook meer controle. Italianen zijn toch vooral gezelschapsmensen, dat geldt thuis, in het restaurant, in de gemeentetuin.” Marian woont ‘buitenstedelijk’, in de E.U.R., een streek aan de zuidkant van Rome, in een flat met vele medebewoners. “Je praat er met iedereen, er is een grote tuin bij. Fietsen zoals in Nederland? Gevaarlijk….!” Ook wat het eten betreft, verandert de Italiaanse maatschappij. Traditioneel aten en eten Italianen 2 x warm per dag. Er wordt nu vaker tussen de middag snel een broodje genomen, terwijl ’s avonds uitgebreid wordt gegeten. Pasta, vlees, groente, meestal met brood erbij. Ontbijt? Koffie en een croissant, géén brood. Ook wel melk of yoghurt met cornflakes. En tussentijds ook koffie of cappuccino… Bij de maaltijden wordt nog vaak wijn geschonken, maar het bier is in opkomst. Italianen houden ervan thuis iets lekkers te maken, vooral veel zoetigheid: taarten, bonbons, etc. Likeuren maken is ook in, bijvoorbeeld ‘Limoncello’, likeur van citroenen, alcohol en suiker.

Marian en haar ouders tijdens haar doopmis in ee katholieke kerk te Rome, Pasen 2002

 
Regelmatig contact met oud-klasgenoten heeft Marian niet meer, een enkele keer met Ina Carsouw, haar maatje van de LHNO. Thuis in Rome heeft Marian een hondje dat de telefoon aflikt, als het Marians stem hoort… “Vakanties vieren we vaak aan zee, het is maar 15 km naar het strand!” Italiaanse feesten? Vooral kerkelijke, zoals Allerheiligen (kerk) en Allerzielen (begraafplaats). “Uitgaan? Nee, niet naar de disco, meestal naar een restaurant, Italianen willen vooral praten… Vaak ook bij mensen thuis: ‘Volgende week zaterdag bij jou?’ Zo gaat dat…” Zelf is Marian in 2002 toegetreden tot de katholieke kerk, “bijna een maatschappelijke noodzaak…” Ze heeft het in haar nieuwe vaderland uitstekend naar haar zin. Het voormalige thuisfront in Noordhorn? “Ik bel veel met mijn ouders, of we mailen, gebruiken internet. Nee, Noordhorn wordt niet vergeten!” (JB)

Marians hondje Lara, die haar stem herkent via de telefoon.... En dan de telefoon begint af te likken...

Marian Geertsema anno 2010 op de plaats achter het ouderlijk huis waar vroeger de zandbak was....

Foto’s: eerste en laatste: © jan blaauw, november 2010; de andere uit het familie-album van de familie Geertsema-Jager

Eerder gepubliceerd in beknoptere vorm in “Noordhorn Nu”, december 2010, 7e jaargang, nummer 11