Het grillige winterweer inspireert o.a. tot schrijven, van gedichten bijvoorbeeld. Anna Mölder schreef het winterdicht “Het Van Starkenborgh”. Al eerder drukte ik iets van haar af (zie www.bloeiendonkruid.web-log.nl). De illustrerende foto’s maakte ik op een eendere winterdag, 3 januari jongstleden.

Sneeuwlandschap langs de Mokkenburgweg

Weken geleden is het doek gevallen
De lieve Lente zal nog niet gaan bevallen

 De wind raast als een witte waas
Stuift over de weilanden als een grote dwaas

 Een keiharde snijdende Zuid Ooster
Het kanaal schuift traag weg van het klooster

 Schepen kneden het ijs tot smoezelige, brokkige vlaaien
Daarop zitten zwijgende eenden,zwanen, reigers en kraaien

In het uitgestrekte sneeuwland zijn tien hazen gedoken
Enkele springen op om daarna rap verder te lopen

 Laag scherende buizerds miauwen over en weer
Geven een knipoog naar de meedogenloze wintermeneer

Mijn hond en ik ploeteren terug naar het sjofele huis
Grijze kat in de dakgoot, lapje en schildpad achter het fornuis

 Anna Mölder
Noordhorn, januari 2010

Sfeervol namiddaglicht over kanaal en binnenvaartuig (Ik denk 'Carmen', of is het toch 'Linda'?)

Hetzelfde Van Starkenborghkanaal op diezelfde winterse namiddag; herkenbare contouren van de Noordhorner Tolhek aan de zuidkant

gedicht: Anna Mölder
foto’s: jan blaauw,  03 01 2010