Geert Visser, goedgeluimd, thuis in de huiskamer te Assen

‘Dat kleine stukje elastiek in je keel, een wónder….’

Geert Visser, ‘al’ 14 jaar geleden uit Noordhorn vertrokken, is voor vele dorpsgenoten nog steeds een bekend gezicht. Het bánkgezicht, als bijkantoorhouder van de Rabobank op de hoek van de Nieuwstraat en de Langestraat. Nu woont hij met zijn vrouw Janny in Assen, en hij zingt. Vol overgave en met heel veel plezier. Het relaas van een geboren Stellingwerver die bijna 25 jaar vertrouwenwekkend bezig is in Noordhorn, daarna Drenthe verkiest, maar Groningen zeker niet is vergeten:
Geert Visser is geboren in Wolvega, op het Stellingwerfse platteland. Daar bezoekt hij de ‘bewaarschool’  (Nutskleuterschool) en gaat vervolgens naar de gereformeerde lagere school. Dan moet er worden gefietst, 11 kilometer, naar de christelijke MULO in Heerenveen, ‘in de groep’. (“We kwamen vaak te laat, wisten ’s winters precies wat ‘door het ijs zakken’ betekende…) Als 16-jarige gaat hij aan de slag in Steenwijk, bij de Coöperatieve Landbouwbank en Aan- en Verkoopvereniging. Administratief werk in de banksector, handgeschreven. Hij volgt een cursus “om beter te leren schrijven” (had op ‘schrijven’ een 5….) In 1962 gaat hij in militaire dienst, als muzikant. Hij krijgt, na een stevige selectie, een plek bij de ‘Huzaren van Boreel’, een militair fanfarekorps. Muziek is voor Geert van jongs af aan belangrijk geweest. Een rol in de kinderoperette “Repelsteeltje” en bugel spelen bij de christelijke muziekvereniging. De dirigent daarvan blijkt een goede aanbeveler. Geert doorloopt zijn diensttijd als muzikant, is vaak op pad o.a. naar Seedorf en La Courtine. Na 18 maanden zwaait hij af en hervat zijn werkzaam leven in de geldsector. Via Gorredijk, Heerenveen en Zwolle, keert hij terug in Steenwijk. In 1968 trouwt hij met zijn Janny, die hij op een toneelavond heeft leren kennen. Twee zonen krijgen ze, Kees en André. (Kees heeft inmiddels zelf twee kinderen, van wie de grootouders bijzonder genieten!).

Geert Visser als bijkantoorhouder in de bank te Noordhorn

In 1971 begint het hoofdstuk ‘Noordhorn’. Geert wordt benoemd tot bijkantoorbeheerder als opvolger van de heer Kooienga, de eerste ‘Rabobankier’ in ons dorp. (Toen heette de bank trouwens nog Coöp.Raiffeisenbank…) De openingstijden zijn beperkt, twee halve dagen + een vrijdagavond. Geert werkt de rest van zijn werktijd in Zuidhorn. Wénnen? Ja, toch wel. Aan de streektaal bijvoorbeeld: “nuver” is in het Gronings wat anders dan in het Fries… Geert en Janny denken beiden met plezier terug aan de buren van destijds: Jan de Wind, Job en Aaltje Visser, Schuitema…. Janny doet mee aan de Noordhorner toneelgroep, eerst ‘onder’ Jan Buining, daarna met Maarten Japenga als regisseur. Sociaal belangrijk, sommigen worden “vrienden voor het leven”. Geert typeert het dorpsleven als gemoedelijk. Hij onderhoudt goede contacten met de inwoners (al is het zondags wel anders dan door de week…) De jaarlijkse spaarweek blijkt een hoogtepunt: “Heel druk en ik wilde die week persé alles zelf doen, ook de spaarpotten legen van de kinderen…” De openingstijden zijn verruimd, Geert werkt louter in Noordhorn, doet ook promotiewerk voor de bank: bij geboortes, of iets in de bus bij nieuwe inwoners. “Konden ze een koperen naamplaatje halen, had je meteen direct contact!”

Nog een kijkje in de Rabobank in de periode dat Geert Visser hier de scepter zwaaide

Activiteiten naast het werk zijn er ook: Geert zit in de oudercommissie van de School met de Bijbel, is enige tijd kerkeraadslid van de Synodaal Gereformeerde Kerk, later lid van de Commissie van Beroep. Hij blijft trouwens ook musiceren, de muziek blijft als een rode draad zijn levensloop beïnvloeden. Als liefhebber van brassbands speelt hij enige jaren bij “Crescendo” in Stad, later bij brassband “Excelsior” in Surhuizum, een van de beste in Nederland! “Je moest er echt iets voor doen, studeren! Er werd ook meegedaan aan VARA’s competitie ‘Brassband van het jaar’”.
Werk, muziek… Maar het gezin met opgroeiende kinderen blijft essentieel. Het ontslag halverwege de jaren negentig, samen met 2 andere bankmedewerkers, is zeer ingrijpend. Het directe gevolg van fusies, reorganisatie en de sluiting van het bijkantoor in Noordhorn. Oorzaak: automatisering… Toch kijkt Geert met voldoening terug op zijn Noordhorner tijd: “Het waren goeie jaren! We hebben er met veel plezier gewoond en gewerkt!” Het hoekpand (Nieuwstraat/Langestraat) zou worden verkocht, maar Geert en Janny krijgen ruim de tijd om uit te kijken naar een andere woning. De keuze valt op Assen (min of meer via een lid van de brassband ‘Martini’ uit Groningen), een prima plek om te wonen. Opnieuw wennen: Niet meer ’s morgens vroeg de deur uit, er ontstaat een ander levensritme. (Op je 53ste ben je wat vroeg uitgerangeerd…) Geert is sollicitatieplichtig, al heeft de bank voor een goede financiële afwikkeling gezorgd. De vrije tijd wordt grotendeels ingevuld met vrijwilligerswerk: De Wereldwinkel, de NCRV (regioteamleider Drenthe), Herinneringscentrum Kamp Westerbork. En… muziék! Niet meer de brassbands, de bugel wordt vanwege kaakproblemen aan de wilgen gehangen. Geert gaat zingen, hij wordt bij een nieuw opgestart koor toegelaten, neemt zangles. (Jarenlang zong hij ‘slechts’ onder de douche….) Momenteel zingt hij in de Asser Bach Cantategroep (plm. 30 man). Hij heeft al 15 keer ‘De Matthäuspassion” gezongen. Ook hierin is hij ambitieus, louter koren ‘waarvoor je thuis het werk moet doen’. Optredens in Appingedam, Leeuwarden, Sleen…. En elke keer de verbazing over “dat kleine stukje elastiek in je keel, een wónder….” Niet alleen het muzikale, ook het sociale aspect is belangrijk, de omgang met elkaar. Soms is er bij een optreden een begeleidend orkestje, speelt jongste zoon André de contrabas, mooier kan het niet! Al beleven Geert en Janny allebei ook veel plezier aan de kleinkinderen in Amersfoort, “wil je dat vooral niét vergeten?” (JB)

Geert Visser, een levenslustige ex-Noordhorner, die met een goed gevoel terugkijkt op bijna 25 jaar Noordhorn!

©foto 1 en 4:  jan blaauw, 2009
Foto’s 2 en 3 beschikbaar gesteld door André Visser

Bovenstaand interview werd eerder in beknopte vorm gepubliceerd in “Noordhorn Nu”, december 2009, 6e jaargang, nummer 11.