Schuiringa in zijn huidige woning aan de Hoofdstraat in Zuidhorn. Boven zijn hoofd een oude foto van de boerderij aan de Noorderweg.

“Het was in 1957, toen waren er nog volkstuintjes bij de Noordwijkweg. Er liepen enkele koeien los, ze richtten een ravage aan in de volkstuintjes. Sietse Jager, onze eerste arbeider, woonde in het dorp. Hij zei langs zijn neus weg: ‘Kom d’eerste drij doagen mor nait in t dörp. As der wat hoald worden mout, dou ik t wel”. Ik heb me daaraan gehouden, ben toen naar de volkstuintjes gelopen,  raakte in gesprek. Stroef, maar al gauw was de kou uit de lucht. Ik wilde de schade vergoeden:‘Nee, dat huift nait; kom van t winter wel n moal wat stro hoalen…”
Aan het woord: Gaaike Egbert Schuiringa, rustend landbouwer, 82 jaar. Woonachtig, met zijn vrouw Gerrie, in Zuidhorn, aan de Hoofdstraat. “Gaaike? Geen Gooike?” Ja, ‘Gaaike’. ‘Gooike’ werd de roepnaam, om verwarring te voorkomen met ‘Gerke Schuiringa’, van Balmahuizen.
Gaaike Schuiringa is in maart 1926 geboren op de boerderij aan de Noorderweg. Gaaikes vader is een man van aanzien in de dorpsgemeenschap, iedereen kent Job Schuiringa. Gaaike, de jongste van vier kinderen, wordt de bedrijfsopvolger. Oudste broer Albert is jarenlang vooraanstaand lidmaat van de Hervormde Kerk. Tweede broer Tiete studeert te Wageningen, is later o.a. leraar en rentmeester in de IJsselmeerpolders. Gaaike gaat op 6-jarige leeftijd, aan de hand van zijn zus Annie, naar de O.L.S. in de Langestraat. In die dertiger jaren zijn er vier lokalen in gebruik, mede door kinderen van kanaalwerkers. Meester Engel Meijer herinnert Gaaike zich, “die dééd wat in de klas, liet zien hoe van een suikerbiet suiker werd gemaakt”. Hoofdmeester Kamps overlijdt, wordt opgevolgd door meester Heeres. Op het schoolplein wordt ‘pankoukje’ gespeeld, in een grote kring. Via de ULO in Zuidhorn en de HBS in de Rozenstraat in Stad, komt Gaaike op de Middelbare Landbouwschool. Na de oorlog is hij in de kost bij familie aan de Troelstralaan, tot de diplomering in 1947. Daarna volgt de militaire dienst, van 1947 tot 1950. Eerst in Breda (samen met Jan Tempel, Janszoon), later op het vliegveld Leeuwarden. Pogingen om hem eerder uit dienst te krijgen mislukken. Een laatste verzoek wordt door de Raad van State afgewezen. Het boerenbedrijf van de Schuiringa’s is familiebezit, al sinds de 18e eeuw. Vooral akkerbouw, vanaf 1972 veehouderij. Gaaike komt in 1950 als medewerker op de loonlijst. Hij neemt in 1955 de leiding over van zijn vader. Tot 1982, in dat jaar wordt het bedrijf een maatschap met zijn zoon Jakob. (Noodzakelijk, anders zou opvolging haast onmogelijk worden). In 1991 gaat de zeggenschap daadwerkelijk over naar zijn zoon, Gaaike doet enkele stappen terug. Drie jaar later stopt hij definitief. Hij heeft voldoende interesses om zijn vrije tijd te vullen, zoals het bestuurslidmaatschap van ‘De Eiberhof’ en de voorbereiding van het Boerderijenboek. Gaaike mag nog steeds graag door de velden dwalen, of elders wandelen. Noordhorn blijft in zijn geheugen, en zijn gedachten, ook al is er veel veranderd. “Je kent veel inwoners niet meer, dat was vroeger anders”. 

Eerder gepubliceerd in ‘Noordhorn Nu’, 6e jaargang nummer 2, februari 2009

Het huidige bedrijf van de familie Schuiringa aan de Noorderweg, aan de noordkant van Noordhorn.

 ©foto’s: jan blaauw