“Ik jaag niet om te doden, maar ik dood om te jagen”

De grootste liefhebberij van Kees de Haan is, nog steeds, de jacht. Nee, geen drijfjachten. Gewoon in zijn eentje of met een maat het veld in, buíten zijn, ruimte om je heen. En het wild moet een kans hebben en houden om te ontkomen.
Hij is inmiddels 86, woont alleen in het prachtige huis aan de Lindestraat in Noordhorn. Zijn vrouw Iemkje wordt verpleegd in “Het Zonnehuis”. In 1962 lieten ze een huis bouwen aan de Langestraat Noord, inclusief kantoorruimte. Die ruimte werd gehuurd door de PTT, Iemkje werd postkantoorhoudster. Ze volgde mevrouw Japenga op die de zeventig was gepasseerd, jarenlang kantoor had gehouden in het monumentale witte huis aan de Langestraat. Kees bleef bij de besteldienst, maar werd tevens klaargestoomd tot vervangend kantoorhouder. Dat werk verrichtte hij regelmatig, o.a. in Aduard. Na ruim 30 Noordhorner PTT-jaren kwam er een eind aan het postkantoorwerk, Kees was eerder al medisch afgekeurd. Het kantoor aan de Langestraat ging dicht, werd verplaatst naar de oude hoofdenwoning bij Paluno. De  ‘Haantjes’ gingen opnieuw bouwen, nu aan de Lindestraat.
Kees de Haan werd geboren op 22 februari 1922, aan de noordkant van Noordhorn, in de toenmalige gemeente Oldehove. Het huisje staat er nog, “Halfweg”. Zijn ouders verhuisden vaak. Pa De Haan was boerenknecht, wisselde nog wel eens van werkgever. Zo kwam Kees via Aduard in Noordhorn terecht, in de Nieuwstraat,  aan het Hamsterpad, in de Moeshorn. Het gezin De Haan had het allerminst breed, er waren 9 kinderen, er moest brood op de plank komen. Daardoor belandde de jonge Kees na de lagere school (de Christelijke school aan De Gast in Zuidhorn) ook in het boerenwerk. Hij was tenger gebouwd, deed zijn best, maar kreeg soms stank voor dank. Een keer leidde dat tot een woede-uitbarsting. Hij wilde toen de boer te lijf, die zei dat hij lui was. Met een vork. Twee buurtgenoten van ’t Hoekje voorkwamen dat er bloed vloeide. Kees stopte abrupt met het boerenwerk, ging de verpleging in. Ruim een jaar werkte hij in “Huize Bloemendaal” bij Loosduinen. De reisafstand bleek bezwaarlijk, Kees verkaste naar Assen, naar een onderdeel van “Port Natal”. Dat viel allerberoerdst uit, het werd een “minne tied”. Noodgedwongen kwam Kees opnieuw in het boerenwerk terecht, bij boer Boer. Op de ijsbaan leerde hij zijn latere vrouw Iemkje kennen, die nachttelefoniste op het postkantoor was. Haar vader, ook in PTT-dienst, hielp hem aan de baan van “hulpbesteller”. Oproepkracht. De combinatie met het boerenwerk wrong, Kees koos voor een loopbaan bij de PTT in Zuidhorn. Hij trouwde en woonde met Iemkje, later ook twee zoons, 13 jaar aan de Boslaan. Daarna volgde het hoofdstuk Noordhorn, waarvan hij en zijn echtgenote nooit een seconde spijt hebben gehad. Zijn keeperscarrière was toen voorbij, de jacht bleef. Een werkzaam leven. Dagelijks bezoekt hij zijn vrouw in “Het Zonnehuis”, geniet nog steeds van het huis aan de Lindestraat. “De buurt hier? Geweldig!”  (JB)

Eerder gepubliceerd in “Noordhorn Nu” juli/augustus 2008, 5e jaargang nummer 7

©janblaauw, juni 2008

Kees de Haan, op de bank bij zijn huis aan de Lindestraat, juni 2008