Af en toe laat ik me zelf uit, bij gebrek aan een viervoeter. (Nee, hoeft niet, mijn vrouw gaat toch niet akkoord….) Frisse neus, verbeterde bloedsomloop en even de vierkante ogen weer ronder maken…. Vanmiddag nog even langs de nieuwbouw geweest (daarover later), maar ook bij het kanaal langs en via Mokkenburg terug. Je ziet dan bij Pieter Horenga de metamorfose van een tuin (die nog in je hoofd zit als zeer gecultiveerde moestuin….), een meeuwenfeestje in en boven het Van Starkenborghkanaal, een spoorbrug in de mist, een motorboot(je) met de naam ‘Roodhals‘ en de boerderij Mokkenburg met de komisch gekopte populieren die in de nevel bijna iets mystieks krijgen…. IAl heeft Fré Bisschop natuurlijk wel gelijk de vijfitgplussers tijdig te kortwieken, voor er ongelukken gebeuren…) Een broodtocht naar Zuidhorn levert geen plaatjes op, de batterij van de Canon is onverwacht leeg. Obstructie? Mijn Canon en ik accorderen nog niet voldoende met het grootdorp….

De tuin van Horenga die wordt gerenoveerd met vijvers, tafel, terras en verse heggen. Een metamorfose....

Spoorbrug in de mist, het bootje komt, de trein moet nog komen, iets vertraagd...

Daar is ie al, de motorboot, met de schipper groot in beeld. Maar wie heet er nou Roodhals?

De Mokkenburgweg, grijsgrauw, nattig, nevelig. En toch heeft dit beeld kracht: ruimte, historie.... En de actualiteit ontbreekt: geen McCainmenagerie of Obamasitis, geen geldcrisis, geen bruut optreden in de Congo, geen Bosse en Borghoutse Twisten, geen stadse fratsen....

En dan dit kleinood in de berm bij de boerderij Mokkenburg. Een wereld op zich...

©foto’s + tekst: janblaauw, 04 11 2008