Stalhouder Tempel kan weer rustiger slapen,
zijn “wie dudden t nait!” blijft recht overeind.
Het avondlicht boven de schuur, een wolkje
schuift voorbij, geen rondweg te bekennen.
De zon verdwijnt, het is bijna twintig uur.
De aprilkou houdt mensen binnen, Noordhorn
likt zijn wonden, of geniet na. Het is maar net
aan welke kant je staat, ik zoek het evenwicht.