In 1988 werd het appartementengebouw “Paluno” feestelijk geopend. De tien appartementen werden al bewoond door de pioniers van het eerste uur (onder wie, uitzonderlijk, als enige ouder mijn moeder, mw.B.Blaauw-de Groot), de werkzaamheden buiten waren bijna afgerond. Het speciale project voor jongerenhuisvesting had aanvankelijk nogal wat voeten in de aarde gehad, maar architect Bakema wist de problemen keurig op te lossen door tien appartementen in drie lagen te tekenen in de oude school. In 1956 verhuisde de OLS naar de Oosterweg en kwam het gebouw (plm. 1875)leeg te staan. Palstra en Lunter vestigden er, aanvankelijk met groot succes, hun tricotagefabriek “Paluno” in. Enkele decennia later kwam de fabriek in de problemen en werd ze gesloten. Het gebouw stond onregelmatig leeg, terwijl de plannenmakerij haar beslag kreeg. Kunstenaar Monk had er ook enige tijd zijn atelier en woonruimte, maar vertrok met de noorderzon via Amsterdam naar Midden-Amerika, bleek later.  Toen de verbouwplannen na vele wijzigingen goedkeuring verwierven van diverse betrokken instanties, werd het markante gebouw omgetoverd in een prachtig woonoord. De feestelijke opening bracht niet alleen vele bobo’s zoals gebruikelijk op de been, maar was vooral ook gericht op de Palunobewoners en hun directe buren. Gezelligheid speelde een belangrijke rol; kinderen kregen enige tijd de beschikking over divers spelmateriaal en bewoner Piet ging zelfs op stelten het pleintje rond.
              
Memorabel moment in Noordhorns verleden, 1988, al weer bijna 20 jaar geleden. De oorspronkelijke bewoners zijn uitgevlogen naar elders, al bleven velen, zoals Harrie Geertsema, dicht in de buurt. Mijn moeder vertrok in 1994 naar “De Westerburcht” en overleed in 2002. Lokale historie, boeiend.